Τα «μάτια μου» είναι εκεί στο χωρίο... Και παρακολουθούν βήμα - βήμα τις εργασίες που ξεκίνησαν στο πατρικό μου εδώ και δυο βδομάδες... Έχω και τη Στασούλα που με παίρνει κάθε τόσο τηλέφωνο. «Νίκο να δεις αυτό, να δεις εκείνο»... Τι όμορφο που είναι να αισθάνεσαι τον ενθουσιασμό της καθώς βλέπει να προχωράει κάτι όμορφο.

Κάθε φορά που βλέπω στο τηλέφωνο μου την αναγνώριση ότι είναι αυτή «πετάω» από τη χαρά μου. Έχει το χάρισμα να με ανεβάζει στους εφτά ουρανούς. Ο πιο θετικός άνθρωπος που γνώρισα ποτέ.

Αλλά και ο Μηνάς προχωρεί σταθερά, σίγουρα κι όπου χρειάζεται με ενημερώνει και παίρνει τη γνώμη μου και το Ο.Κ. για την επόμενη κίνηση.

Κάτι μεγάλο γεννιέται εδώ... Και θα φανεί καλύτερα τις επόμενες μέρες...