Το σπίτι αυτό είναι της ξαδέρφης μου της Πόπης στην περιοχή Γαλατά των Χανίων. Από την επίσκεψη που κάναμε εκεί την πρώτη εβδομάδα των διακοπών μου. Το δικό μου σπίτι στο χωριό το ονειρεύομαι πιο... μαζεμένο και πιο χρηστικό.

Είναι φορές που λες και συνωμοτεί το σύμπαν για να πετύχει ένα σχέδιο που το θέλεις με όλη σου την καρδιά να το δεις να γίνεται. Κάπως έτσι έγινε και με το πατρικό μου...

Πέρασε από πολλά κύματα, σχέδια, όνειρα για να φτάσει να ωριμάσει και να μπει στη διαδικασία υλοποίησης. Κι αν είμαστε καλά, του χρόνου τέτοιον καιρό, θα είμαστε μέσα...

Ναι, τώρα μπορώ να το πω με σιγουριά ότι θα γίνει. Μετά τη χθεσινή συνάντηση με τον Μηνά, ξαναπήραν φτερά τα όνειρά μου και όλα πια κινούνται σε μια διαφορετική, πολύ καλή, κατεύθυνση.

Από δω και πέρα θα μιλάμε για πρακτικά ζητήματα. Η ουσία είναι ότι ξεκινάμε την ανακαίνιση κι εγώ νιώθω πανέμορφα που η ζωή μου έφερε στο δρόμο μου τέτοιους ανθρώπους που εμπνέουν εμπιστοσύνη ότι μπορεί να γίνει το καλύτερο.

Πρώτη φορά αισθάνομαι έτσι όμορφα και δημιουργικά. Νομίζω θα ξαναγεννηθώ όταν θα μπω να ζήσω σ' αυτό το σπίτι που γεννήθηκα και πέρασα μερικές από τις πιο όμορφες στιγμές της ζωής μου.

Θαρρώ όμως ότι είναι ώρα της χαράς. Ώρα για έργα και όχι λόγια. Από δω και πέρα ξημερώνει μια νέα μέρα που ξαναδίνει φτερά στα όνειρά μου.

Ότι κι αν κάνουν κι όσο κι το “πολεμούν” αυτοί που μας κυβερνούν με τις αλλοπρόσαλλες κινήσεις τους, δεν θα μου το χαλάσουν...