Οι φωτογραφίες όλες πλην της τελευταίας, είναι από τη Ζάκυνθο. Μου τις έστειλε ο φίλος μου ο Χρήστος που αυτή την περίοδο του Αυγούστου παραθερίζει εκεί στους γονείς της γυναίκας του. Τι όμορφα που είναι καθώς ο ήλιος πέφτει στη θάλασσα!


Πρέπει να κάθισε αρκετά εκεί ο φίλος μου. Τα καρέ της μηχανής του, έχουν μια κάποια απόσταση ανάμεσα τους. Ιδιαίτερα το τρίτο και τέταρτο πλάνο. Αλλά όλα έχουν μέσα τους την αγάπη που θέλει να δώσει κανείς στο φίλο του, μεταφέροντας του τέτοιες εικόνες.


Κι αυτή ηλιοβασίλεμα τη λέει, αλλά μάλλον σε φεγγάρι παραπέμπει. Το μοναδικό Αυγουστιάτικο φεγγάρι που εύχομαι σε όλους να μπορέσουμε να το απολαύσουμε με τον άνθρωπο μας, επειδή τέτοιες στιγμές είναι μοναδικές και αξίζει να τις ζήσουμε.


Ίδιο σημείο, ίδια ψυχική διάθεση. Τι να πεις ύστερα από όσα πέρασε, αφού έχασε το σκυλάκο του, τον Ρες κι αφού διέθεσε ατέλειωτες ώρες ψάχνοντας στα πιο απίθανα σημεία του νησιού για να τον βρει. Λες και άνοιξε η γης και τον κατάπιε. Κι αν έδωσε δημοσιότητα στο θέμα. Δείτε ΕΔΩ.


Κι ένα φεγγάρι από τον Κολωνό, δυο μέρες πριν από τον Πανσέληνο του Αυγούστου. Είχαμε πάει για περπάτημα με τη Σούλα και το είδαμε, καθώς επιστρέφαμε. Δεν άντεξα σήκωσα το κινητό μου τηλέφωνο και το φωτογράφησα. Τελικά μερικά όμορφα πράγματα, κάνουν πιο βιώσιμη τη ζωή στην πόλη.