Οι φωτογραφίες της σημερινής ανάρτησης, αποτελούν μια συλλογή των τελευταίων ημερών επικοινωνίας με την αδελφή μου Στασούλα. Και είναι τραβηγμένες μέσα στο σπίτι της, καθώς στην ίδια αρέσει πολύ να μαζεύει λουλούδια και να στολίζει τους χώρους που κινείται καθημερινά.


Τι είναι αυτά τα κρινάκια; Δεν ξέρω πώς τα λένε, αλλά θα συμφωνήσετε κι εσείς πως είναι τόσο όμορφα και κάνουν ακόμα πιο ωραίο και πιο ζεστό το σπίτι. Άσε που γεμίζουν την καρδιά και οδηγούν το μυαλό και τη σκέψη, σε μονοπάτια καλά που σε όλους μας αρέσουν… Αλλά, απ’ ότι θυμάμαι στη Στασούλα μας, άρεσε αυτό πάντα…


Ήταν και παραμένει ένας ευαίσθητος άνθρωπος. Της αρέσει να προσφέρεται στους άλλους και ζει και αναπνέει για ένα χαμόγελο τους. Απ’ όταν έχω μνήμες ως παιδί, έτσι την έχω στην καρδιά μου. Ακόμα και στα δικά της δύσκολα χρόνια, χαιρόμουν να τη βλέπω ήρεμη, έτσι αποδεχόμουν πάντα τις επιλογές της που τότε δεν ήξερα πού ακριβώς οδηγούσαν.


Μου αρκούσε που την έβλεπα καλά. Τώρα που ξέρω πολύ καλά τι σήμαιναν οι επιλογές της, είμαι κοντά της ακόμα περισσότερο... Ωστόσο και η ίδια, ξέρει ότι μου αρέσουν τα λουλούδια. Έτσι συχνά πέρα από τα εικονίδια κοινής λήψεως, φροντίζει να μου στέλνει αυθεντικές φωτογραφίες με λουλούδια. Μερικές φορές πηγαίνει επί τούτου να τις βγάλει. Θυσίες…


Το κάνω κι εγώ πολλές φορές στη ζωή μου… Γι’ αυτό και μου αρέσει όταν βλέπω να το υιοθετούν από μόνοι τους , φίλοι αυτού του ιστότοπου. Χαίρομαι που μοιράζομαι όμορφα πράγματα με ανθρώπους που έχουμε κοινά ενδιαφέροντα. Είναι πολύ όμορφο αυτό το συναίσθημα. Σας εύχομαι να το ζήσετε…


Και κοίτα τώρα ένα ευαίσθητο κομμάτι που μου προέκυψε για τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ σε μια μέρα που έχει να παρουσιάσει έντονη δράση με αφορμή κάποια κρινάκια στο ανθοδοχείο που έχει η Στασούλα μας στο τραπέζι της κουζίνας της. Τελικά, θα το ξαναπούμε κι ας γινόμαστε κουραστικοί με την επανάληψη: Δεν θέλει πολλά ο άνθρωπος για να νιώσει γεμάτος και καλά…