Οι φωτογραφίες είναι χθεσινές. Παρακολουθούμε πάντα, από αγάπη για τον τόπο μας, τι συμβαίνει στο χωριό. Και είχαμε δει έγκαιρα τις προειδοποιήσεις του δημάρχου Μινώα, σε σχέση με τον χιονιά που θα ερχόταν. Έτσι με το ξημέρωμα ήμασταν εκεί. Ιδού το πατρικό μου με τα λίγα χιόνια.


Η αλήθεια είναι πως ανησυχήσαμε για τα καινούρια δέντρα που βάλαμε τον Οκτώβρη που μας πέρασε, τη λεμονιά και την μανταρινιά και για τις βουκαμβίλιες. Θυμόμαστε το χιονιά πριν δυο χρόνια, τότε ήταν πολύ πιο δυνατός και τις έκαψε. Αλλά τώρα, όπως βλέπετε κι εσείς, τα πράγματα ήταν ήπια, σχετικά.


Και ο δρόμος πάνω από το σπίτι μας, που οδηγεί στο παλιό Δημαρχείο του χωριού, δεν έχει πολλά χιόνια. Λίγες ώρες αφότου έπεσαν τα χιόνια και κοντεύουν να λειώσουν, από τα αυτοκίνητα που πέρασαν πάνω τους. Αν τα καιρικά φαινόμενα δεν συνεχιστούν, πολύ γρήγορα θα εξαφανιστούν.


Άλλη μια πλευρά της εξωτερικής αυλής του σπιτιού... Είναι φανερό ότι το χιόνι είναι πολύ λίγο. Και έχει παραμείνει λίγο στη βάση του τοίχου του σπιτιού του θείου του Μιχάλη. Μόνο εκεί και λίγο, πολύ λίγο κάτω. Ηρεμήσαμε. Τα δέντρα μας και οι βουκαμβίλιες, μάλλον θα επιζήσουν αυτή τη φορά.


Πάμε λίγο έξω από το σπίτι να δούμε τη γειτονιά, πως είναι... Κι εδώ βλέπουμε το χιόνι που έχει πέσει πολύ διακριτικά. Καλά - καλά τα παιδιά θα δυσκολεύτηκαν να βρουν χιόνι, σε επάρκεια, για να παίξουν χιονοπόλεμο. Ο ουρανός είναι βαρύς. Μαυρισμένος, απειλητικός...


Άλλη μια φωτογραφία τραβηγμένη μόλις έξω από την εξωτερική αυλή του σπιτιού μας. Το δρόμο που οδηγεί, δεξιά για το χωριό και αριστερά για το Ηράκλειο, χωρίς να μπεις στο χωριό. Ίδια κι εδώ τα πράγματα. Ας είναι, έστω και λίγο το είδαν και φέτος το χιόνι, οι συγχωριανοί μου, οι Θραψανιώτες.


Το ωραίο είναι ότι όλη αυτή την ιστορία με το χιόνι στο χωριό, τη ζήσαμε κι εμείς από την Αθήνα... Οι άνθρωποι από εκεί έβαλαν πολλές αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα, όπως κάνουν όλοι ξετρελαμένοι με το χιόνι που βλέπουν. Κι αφού την αρχή ανησυχήσαμε, μετά χαλαρώσαμε και το απολαύσαμε μαζί τους.