Χρυσάνθεμα από τον κήπο της Ευαγγελίας, στην Άνδρο. Πανέμορφα! Κάνουν τον τόπο που μένει να μοιάζει όπως πάντα, παράδεισος. Ευχαριστούμε αδελφούλα που μας θυμάσαι πάντα και μοιράζεσαι μαζί μας τέτοιες ομορφιές, σπάνιες και ξεχωριστές στιγμές. Είναι βάλσαμο για τα μάτια μας και την ψυχή μας...


Ευχαριστούμε και σένα Δήμητρα. Δε το πιστέψεις, αλλά τα κυκλάμινα που έστειλες, μοσχομύρισαν τον τόπο και μας έφεραν στη μνήμη όμορφες εικόνες από τον περασμένο Ιούνιο που ζήσαμε κοντά σας, δέκα ολόκληρες μέρες. Τι όμορφες που ήταν! Και πόσο θέλουμε να ξανάρθουμε!


Η αγάπη σας και η φιλοξενία σας, θα είναι πάντα στην καρδιά μας... Και οι δύο, όπως και η Χαρίκλεια, ανοίξατε τα σπίτια σας και μας δώσατε από το θησαυρό σας. Πόσο ευγνώμονες είμαστε που σας γνωρίσαμε από κοντά. Και πόσο όμορφα νιώθουμε που μας κάνατε να σας θεωρούμε φίλους μας...


Δε λέω για τον Λεωνίδα γιατί αυτός, από μόνος του, είναι ένα ξεχωριστό κεφάλαιο. Όλοι σας συμβάλατε, ώστε η Άνδρος να γραφτεί με τα πιο όμορφα γράμματα στην καρδιά μας. Χθες με τη φιλοξενία σας, σήμερα με τα λουλούδια σας... Αύριο; Όταν υπάρχει αγάπη, όλα μπορούν να γίνουν.


Ακόμα κι αυτές οι καθημερινές στιγμές από τη ζωή του τόπου σας, με συγκινούν... Σας είδα στο βίντεο να ετοιμάζετε τα παξιμάδια σας (συγχωρήστε μου αν δεν λέω με το σωστό όνομα αυτών που είδα πως έφτιαχνες, Ευαγγελία, αλλά είναι ελλιπείς οι γνώσεις μου...). Και τώρα στο φούρνο.


Ξεχώρισα αυτά τα κουμκουάτ, Δήμητρα. Τι όμορφα που τα έχεις αποτυπώσει στο φακό σου! Χαμήλωσες στο ύψος τους και τα άφησες να δείξουν όλη την ομορφιά, αυτού του όχι και τόσο διαδεδομένου δέντρου με τον ξεχωριστό καρπό που στην Κέρκυρα το κάνουν γλυκό του κουταλιού.


Και φυσικά μας άρεσε η γάτα σου, Ευαγγελία, που με το δικό της χαλαρό τρόπο και την ανεμελιά της, μας έδειξε ότι υπάρχει κι άλλος δρόμος στη ζωή. Και από σε καιρό, μάλλον πρέπει να του ρίχνουμε μια ματιά, για να μη χάσουμε τη χαρά μας σ΄ αυτό που έχουμε ταχτεί να κάνουμε. Ευχαριστώ!