Πριν λίγες μέρες, εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, είχαμε δει πως οι πιθαράδες, συνεχίζουν να δουλεύουν μέσα στο χειμώνα, αφού έχουν φροντίσει να πάρουν όλα εκείνα τα μέτρα που θα τους βοηθήσουν σ’ αυτή την κατεύθυνση… Ας το θυμηθούμε αυτό το δημοσίευμα, πατώντας ΕΔΩ… Και ας μείνουμε και σήμερα για να θαυμάσουμε τα… ψημένα.


Οι φωτογραφίες είναι παρμένες στις 22 Φεβρουαρίου και θα θυμάστε ότι το κρύο ήταν πολύ τότε. Όμως αυτό δεν εμπόδισε τους μαστόρους να εργάζονται… Και ιδού ότι κατασκεύασαν… Περιμένουν υπομονετικά να πάρουν τη θέση τους προκειμένου να προωθηθούν στην αγορά… Είναι κάτι που όλοι οι πιθαράδες το θέλουν, γι’ αυτό αγωνίζονται.


Ένα πιθάρι… βαρέλι! Θα μπορούσατε να το φανταστείτε; Κι όμως οι σημερινοί πιθαράδες είναι άψογοι και μπορούν να κατασκευάσουν τα πάντα… Αρκεί να το φανταστείς, να το σχεδιάσεις και να τους το δείξεις… Και ο ψημένος πηλός, με την ειδική επεξεργασία γίνεται σαν σίδηρος, δυνατός σε αντοχή…


Αυτά θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως τεράστιες γλάστρες σε εξωτερικούς χώρους. Ως και δέντρο μπορεί να μεγαλώσει μέσα του… Θυμάμαι, κάποτε, είχε πάρει ο πατέρας μου μια μεγάλη παραγγελία από τον δήμο του Μονάχου της Γερμανίας που ήθελε μ’ αυτό να διακοσμήσει τα πάρκα, τους δρόμους και τις πλατείες της πόλης του. Φαντάζεστε τι όμορφα θα ήταν;


Βέβαια, τέτοια προθυμία από ελληνικούς ή ακόμα και από κρητικούς δήμους, δεν υπήρξε ποτέ. Προτιμούν αυτά τα ακαλαίσθητα πλαστικά ή τσιμεντένια επειδή είναι πιο οικονομικά… Ας είναι… Εδώ βλέπουμε μια πολύ όμορφη κατασκευή, μια γιγαντιαία στάμνα… Υποθέτω όχι για χρήση, αλλά για διακόσμηση… Ποιος θα μπορούσε άλλωστε να σηκώσει ένα τέτοιο αντικείμενο;


Η γη έχει αρχίσει να πρασινίζει… Σε λίγο που θα βγει ο ήλιος και θα καλυτερέψει ο καιρός καθώς θα μπει η άνοιξη, όλα τα χωράφια θα ντυθούν μ’ αυτό το πράσινο «σεντόνι». Εδώ είναι οι ελιές, δίπλα στο αγγειοπλαστείο του Μανώλη Βολυράκη, στο Λυγαρά ποταμό. Τα βλέπεις και τα χαίρεσαι. Η φύση μας δείχνει το δρόμο για τη νέα εποχή που έρχεται…