Με όρεξη, με δύναμη και διάθεση για δουλειά. Να ολοκληρώσουμε ότι δεν μπορέσαμε την προηγούμενη εβδομάδα και να βάλουμε νέους στόχους μπροστά μας...

Είναι οι εφημερίδες του Σαββατοκύριακου που έχουν το χρόνο τους να τις δω, να τις βάλω σε μια σειρά και να… βγάλω τη δικιά μας ενημερωτική εφημερίδα στην οποία μπορούν, αν έχουν διάθεση οι συνδικαλιστές, να βρουν χρήσιμα πράγματα, προκειμένου να θωρακίσουν τις γνώσεις τους.

Ύστερα ήρθε και το σκίτσο του Μουντζουρίδη για το πρωτοσέλιδο της «ΑΙΧΜΗΣ» που έτσι κι αλλιώς βρίσκεται σε καλό δρόμο και καλώς εχόντων των πραγμάτων θα πρέπει να κλείσει αυτή την εβδομάδα.

Να μπουν σε μια σειρά τα πράγματα γιατί μετά τη Συντακτική Επιτροπής της προηγούμενης Πέμπτης στην ΠΕΤ –ΟΤΕ βάζω μπροστά την νέα «ΦΩΝΗ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ του ΟΤΕ» και έχει κι αυτή τη δουλειά της καθώς πρέπει να μαζέψω ένα υλικό, να το επεξεργαστώ και να το στείλω στο τυπογραφείο.

Είναι και το Ημερολόγιο της ΠΕΤ –ΟΤΕ που επίσης βρίσκεται σε καλό δρόμο και πρέπει να ολοκληρωθεί αυτή την εβδομάδα. Δόξα τω Θεώ, δε λείπει η δουλειά. Σωστός προγραμματισμός χρειάζεται μόνο και όλα θα πάνε καλά.

Έτσι είναι τις Δευτέρες…Έρχεσαι στο γραφείο ύστερα από το… καθισιό ενός διήμερου και πρέπει να… ξαναρυθμίσουμε το ρολόι στους παλμούς που θα χτυπά για να μπορέσουμε να τα βγάλουμε πέρα. Δεν είναι τίποτα φοβερό. Χρόνια τώρα το κάνω. Με ευσυνειδησία, σταθερότητα, επιμονή και υπομονή. Η καταξίωση στο χώρο δεν χαρίζεται σε κανέναν. Ο ανταγωνισμός είναι σκληρός και ότι κατακτάς το κατακτά με το σπαθί σου και την αξία σου.

Αλλά ο τύπος έχει πάντα τη γοητεία του. Έχεις τη δύναμη να διαμορφώνεις μια νέα κατάσταση, οι λευκές σελίδες θα γεμίσουν έτσι και αλλιώς αλλά το θέμα είναι να έχουν ένα περιεχόμενο κατανοητό στον μέσο αναγνώστη και από το οποίο ο ενδιαφερόμενος θα’ χει να πάρει.

Αυτό είναι. Και γι’ αυτό, παρά την καθημερινή κούραση νιώθω καλά στη δουλειά μου. Προσφέρω στους άλλους και μέσα από αυτό γίνομαι κι εγώ πιο πλούσιος σε γνώσεις και εμπειρίες. Μαθαίνω κι εγώ μέσα από τις γνώσεις για τους άλλους. Ζω την κάθε στιγμή δημιουργικά κι αυτό τελικά είναι το πιο όμορφο μέρος της ιστορίας…