Κυριακή, χαρά Θεού έξω... Ολοφώτεινη μέρα, λιόλουστη με ψυχρούλα γιατί είναι χειμώνας, αλλά γλυκιά. Ένα κλικ ήθελα να κάτσω στο μπαλκόνι μου να διαβάσω και να γράψω...

Αλλά μετά σκέφτηκα ότι αν την “αρπάξω” δεν είναι για κρεβάτι τέτοιες μέρες. Είναι κι αυτή η έρπουσα  τρομολαγνία των ΜΜΕ που μας “απειλεί” οπότε, θέλοντας και μη μαζευόμαστε...

Τώρα το κακό είναι ότι έχουμε “συνδέσει” μέσα μας τον ύπνο με την αργία της Κυριακής. Και λειτουργώντας “έξυπνα” λέμε “αφού μπορώ γιατί να μην κοιμηθώ. Κι αφού το θέλω τότε που δεν μπορώ επειδή πρέπει να σηκωθώ για να πάω δουλειά”.

Μύλος. Ψυχολογία που δεν είναι εύκολο να την παρακολουθήσεις αν δεν τη ζήσεις. Αλλά σήμερα είναι Κυριακή...

Πήγαμε με τον Λάμπρο χθες σινεμά και είδαμε το “2012”. Στην αίθουσα 4 του Village στου Ρέντη που είναι τεράστια δεν έπεφτε καρφίτσα. Πολύ ο κόσμος και με χιούμορ. Συχνά η πλατεία χειροκροτούσε με τις... αμερικανιές του έργου. Ήταν πάντως τεράστιο σε διάρκεια, κοντά τρεις ώρες κράτησε με τις διαφημίσεις και τα “προσεχώς”. Και εκπληκτικό στα κινηματογραφικά εφέ. “Ένιωθες” το τέλος του κόσμου να σε αφορά προσωπικά, ήταν κι αυτός ο ήχος με το Dolby...

Και ο σεισμός, το τσουνάμι, η ανάσα των ηθοποιών, ήταν κάτι που το ζούσες κι εσύ, ως θεατής. Αναρωτιέμαι τι κάνει όλα αυτά τα νέα παιδιά να τρελαίνονται με καταστροφολογικές ταινίες....

Επειδή πάντως η ταινία είναι τόσο αληθοφανής, αναγκάστηκε η NASA να βγάλει επιστήμονα της και να... διαψεύσει την ταινία. Δείτε το βίντεο αυτό. Το πήραμε από το Protagon. Δεν έχει ελληνικούς υπότιτλους για να καταλάβετε ακριβώς τι λέει αλλά όσοι έχετε στοιχειώδεις γνώσεις θα πιάσετε το... υπονοούμενο.

Ύστερα πήγαμε στην Ομόνοια και πήραμε τις σημερινές εφημερίδες. Είχα καιρό να το κάνω αυτό. Οι πάγκοι στο κέντρο της Αθήνας με τις κυριακάτικες εφημερίδες, ο κόσμος που κατεβαίνει από το Σάββατο για να τις αγοράσει... Κι εγώ που τις έχω νωρίς σήμερα για να τις διαβάσω...