Τα δικά μου

Βροχερό το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε...

Μέσα από την αίθουσα του σεμιναρίου στο "Στάνλεϊ"...

Το έλεγαν τα ΜΜΕ και οι μετεωρολόγοι, το είδαμε και στην πραγματικότητα. Κάποιες ώρες απαλά, σιγανά, ποτιστικά και κάποιες άλλες με ένταση. Άλλαξε και η ώρα, κάποιοι μπερδεύτηκαν, ανθρώπινο.

Κυριακάτικα μ' αυτόν τον καιρό δεν είχα και πολύ διάθεση να βγω από το σπίτι. Ούτε εφημερίδες δεν πήρα. Και τις Σαββατιάτικες δεν τις διάβασα όλες.

Έτσι κι αλλιώς έχω πολύ δουλειά κι αυτή την εβδομάδα. Διότι ολοκληρώνεται ολοκληρώνεται η “ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ” που έχει πια ελάχιστες εκκρεμότητες. Την Παρασκευή έναν καλή δουλειά. Τη Δευτέρα θα της ρίξουμε μια πιο ολοκληρωμένη ματιά και θα αρχίσει να φεύγει για το πιεστήριο.

Είναι απαραίτητο να συμβεί αυτό αν θέλουμε να είναι στο ταχυδρομείο μέχρι την 1η Νοέμβρη. Διότι οι “ημερομηνίες” πιέζουν πια ασφυκτικά.

Από την άλλη είναι και λίγο “κουτσή” καθώς η αργία της 28ης Οκτωβρίου πέφτει μεσοβδόμαδα. Κι όταν αυτό συμβαίνει ξέρουμε πολύ καλά την πίεση για να βγάλουμε τη δουλειά μας.

Και το κακό είναι ότι επιστρέφω στην εφημερίδα... Η άδεια τελείωσε. Τα κεφάλια μέσα. Έχω ακόμα μία εβδομάδα αλλά θα την πάρω αργότερα, μόλις οι συνθήκες το επιτρέψουν. Ήταν λίγο ιδιότυπο αυτό το δεκαπενθήμερο, αλλά τέλειωσε

...Κυριακή απόγευμα στο ξενοδοχείο “Στάνλεϊ” στο Μεταξουργείο για ένα ακόμα σεμινάριο. Μου κάνει εντύπωση πόσος κόσμος κάνει χρήση αυτής της δυνατότητας να μπορεί να κάνει μια ακόμα δουλειά που θα του φέρει κέρδη στη “χαραμάδα του χρόνου του”.

Παρουσίαση προϊόντων για την περιποίηση του προσώπου και διαδικτυακό μάρκετιγκ. Και τι δουλειά έχω εγώ, θα πείτε, σε κάτι που αφορά κυρίως τις γυναίκες;

Αμ, εδώ είναι το μυστικό. Αυτό το “κυρίως” είναι που βάζει πολύ νερό στο κρασί μας... Κι όπως πάντα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον...