Από τον περασμένο Αύγουστο, θα το θυμούνται οι τακτικοί αναγνώστες, έχω πάρει υπό την προστασία μου και αναπτύσσω στον κόσμο 5 των Φυλετικών Μαχών το χωριό του ΑΡΤΟΥΡΟΥ που είχε φτιάξει και εγκαταλείψει ο γιος μου για να πάει στον κόσμο 1 και να δημιουργήσει νέο χωριό με το ίδιο όνομα. Και το χωριό Θραψανό στο Travian.

Στις Φυλετικές πριν ενάμισι μήνα και ενώ είχα ήδη ανεβάσει το χωριό στους 2.500 πόντους ήρθε ένας τύπος από εχθρική φυλή και μου το διέλυσε, μου το πήρε δηλαδή.

Δεν το έβαλα κάτω. Άρχισα πάλι από την αρχή και τώρα είμαι στους 6.000 πόντους ενώ είμαι στη διαδικασία να καταλάβω ένα δεύτερο χωριό. Επιπλέον είμαι... βαρώνος στη φυλή μου την Gods Of War 5, έχω προνόμια δηλαδή, ενώ και στο Travian έχω αρχίσει και σιττάρω νέους παίκτες που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη για ανάπτυξη.

Θα γεννηθεί ενδεχομένως το ερώτημα: Γιατί σ' αυτά τα παιχνίδια ένας άνθρωπος της ηλικίας μου όταν οι περισσότεροι παίκτες είναι παιδιά; Λοιπόν αν και στις δύο περιπτώσεις “καραδοκεί” ο πόλεμος στην πραγματικότητα έχεις τη δυνατότητα να αναπτύξεις το χωριό, όπως εσύ θέλεις βάζοντας προτεραιότητα και στόχους.

Χρειάζεται ψυχραιμία, στόχευση, υπομονή και επιμονή στο στόχο. Μ' αυτή την έννοια βοηθάει ανθρώπους που ζουν καθημερινά την πίεση, όπως εγώ, να χαλαρώσουν και να συνεχίσουν τη δουλειά τους με χαμόγελο.

Επιπλέον υπάρχει η δυνατότητα επικοινωνίας μέσα από το forum της φυλής και τα μηνύματα. Με σεβασμό στην προσωπικότητα του άλλου. Όχι πως δεν υπάρχουν και οι εξαιρέσεις, αλλά θεωρώ ότι ακριβώς αυτοί υπάρχουν για να πιστοποιούν τον κανόνα.

Μ' αρέσει, με ξεκουράζει γι' αυτό και θα συνεχίσω να το κάνω χωρίς φανατισμό, αλλά με πάθος και όρεξη. Μερικοί άνθρωποι έχουμε και αδυναμίες. Ας μου χρεώσετε εμένα μια τέτοια . Ειλικρινά δεν με πειράζει καθόλου, αφού εγώ αισθάνομαι καλά με τον εαυτό μου.