Από καιρό θέλαμε να πάρουμε παπούτσια για τον Λάμπρο. Και ήρθε η ώρα να το υλοποιήσουμε. Του αρέσουν τα παπούτσια της PUMA, όπως άλλωστε και της Ειρήνης που γι' αυτό το λόγο ήρθε μαζί μας στο Κολωνάκι όπου είναι και το συγκεκριμένο μαγαζί με τα αθλητικά ήδη, παπούτσια και ρούχα.

Ένας νεαρός υπάλληλος, πολύ εξυπηρετικός, ευγενικός και υπομονετικός μας κάνει να αγοράσουμε όχι ένα, όχι δύο, όχι τρία, όχι τέσσερα, αλλά πέντε ζευγάρια παπούτσια. Τέσσερα για τον Λάμπρο και ένα για την Ειρήνη.

Ύστερα κατεβήκαμε στο Σύνταγμα και είπαμε να κάνουμε μια στάση στα Pablic πριν πάρουμε το Μετρό για την επιστροφή. Ξελογιάστρα ο χώρος. Έχει τόσα πράγματα ηλεκτρονικά που δεν υπάρχει περίπτωση να μην ενδώσεις. Και οι τιμές τους σχετικά καλές.

Έτσι αποφασίσαμε να πάρουμε το δώρο του Λάμπρου για τα γενέθλιά του που θα'χει προσεχώς. Από το καλοακαίρι “γλυκαίνονταν” με το “Γκιτάρ Χίρο”, ένα παιχνίδι με μουσική μετάλλικα για το πλέι στέισον 3. “Τρελάθηκε” από τη χαρά του. Κι η Ειρήνη πήρε ένα εξωτερικό σκληρό δίσκο 350 GB που ήθελε από καιρό για να βάζει τις ταινίες που “κατεβάζει” από το internet.

Φύγαμε με το “ηλίθιο” χαμόγελο που έχουν όλοι οι καταναλωτές όταν αισθανθούν ότι έκαναν το χρέος τους. Μεσημεράκι ήμασταν σπίτι. Είναι σχεδόν στα μέσα του Οκτώβρη, αλλά έχει έναν ήλιο καλοκαιρινό. Πιάνονται τα χέρια μας από τα ψώνια. Μια στάση στην επιστροφή στον Άγιο Μελέτη για ψάρια, πατάτες, ψωμί... Και μετά ένα κρασί και στη βεράντα να κάνω “τσάρκα” στις ιστοσελίδες μου, να δω τι συμβαίνει στον κόσμο, τι γράφουν οι φίλοι...

Ύστερα θα πάω να την πέσω λίγο. Είναι πολύ όμορφο να νιώθεις πιο χαλαρά το Σάββατο. Και το χρειαζόμαστε τόσο στην πολύ αγχωτική ζωή μας...