Μπορεί να πέρασε το καλοκαίρι, ο καλός καιρός για άδεια, αλλά άμα αισθάνεσαι την πίεση της δουλειάς να σε κάνει κομμάτια, κάθε εποχή είναι καλή για άδεια. Και το φετινό καλοκαίρι ήταν δύσκολο στην εφημερίδα.

Αμέσως μετά την «ανάσα» του Ιουλίου στο χωριό μου με τον Λάμπρο έπεσα στα βαθιά και για ενάμιση μήνα σήκωσα στις πλάτες μου το βάρος ενός ολόκληρου αθλητικού τμήματος. Τώρα που αρχίζουν να μπαίνουν τα πράγματα σε μια σειρά είπα να πάρω το υπόλοιπο των τριών εβδομάδων.

Δυστυχώς για την τρίτη εβδομάδα υπήρχε πρόβλημα με τη στήλη της κ. Ελένης Μπίστικα. Η Μαρία Γιαννακούρου, που την κάνει εναλλακτικά, είχε προγραμματίσει δουλειές για κείνη την εβδομάδα.

Η αλήθεια είναι ότι ο Βαθυάς προσπάθησε να με διευκολύνει. Αλλά δεν ήθελα να δημιουργήσω πρόβλημα στην εφημερίδα. Στο κάτω - κάτω δεν πρόκειται να πάω που πουθενά. Εδώ θα κινηθώ, στα πέριξ κι απλά θέλω να είμαι λίγο πιο χαλαρά για να μπορέσω να προχωρήσω τις άλλες δουλειές μου. Τη «Φωνή των Τεχνικών του ΟΤΕ», τον «Κρέοντα», την «Αιχμή» καθώς και το κομμάτι μου στο «Μήνυμα για όλους» που βγάζουμε με τα παιδιά στη γειτονιά.

Ωστόσο εγώ τη θεωρώ άδεια και ξέρω πως είμαι σε θέση, άμα νοιώθω καλά, να προχωρήσουν σε καλό βαθμό. Από Δευτέρα λοιπόν λίγο πιο χαλαροί οι ρυθμοί. Χωρίς την πίεση και τις εντάσεις της ημερήσιας έκδοσης. Όποιος δεν το έχει ζήσει δεν είναι εύκολο να καταλάβει τι εννοώ «πίεση» εφημερίδας...

Δεν ξέρω, μεγαλώνω και μειώνονται οι αντιστάσεις, αλλά έρχονται ώρες που λέω, μακάρι να είχα συμπληρώσει τα συντάξιμα χρόνια και να μπορούσα να φύγω από αυτό το μαγκανοπήγαδο. Σκέψου! Και θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που κάνω μια δουλειά που αγαπώ και μ' αρέσει. Αλλά η κούραση μερικές φορές δεν αντέχεται...