Ένα τραπέζι με φίλους, το καλοκαίρι που μας πέρασε, στην αυλή του σπιτιού της. Μια υπέροχη βραδιά με καλή παρέα. Έτσι ήταν πάντα η Στασούλα. Διαθεσιμη κάθε στιγμή να δώσει τα πάντα...

Ένα από τα πολλά όμορφα καλά που είχε η μάνα μου και κληρονόμησε η αδελφή μου Στασούλα είναι η αγάπη με την οποία ετοιμάζει κάθε φορά το δέμα που μου στέλνει από το χωριό. Όχι μόνο τώρα. Πάντα ήταν έτσι η Στασούλα.

Ανοιχτόκαρδη και ανοιχτοχέρα. Δυο τενεκέδες λάδι της ζήτησα, από αυτό που βγάζουν οι ελιές μου που «κρατάει» ο γιος της Λευτέρης. Κι αντί μόνο γι’ αυτό έφτιαξε κι ένα δέμα τεραστίων διαστάσεων σε μια μεγάλη κλούβα σταφυλιών  με όλου του κόσμου τα καλά μέσα. Με ρακή, κρασί, σταφύλια, ντομάτες, πιπεριές, μελιτζάνες, σύκα και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς από τα καλούδια του χωριού αυτή την περίοδο.

Μόνο που ήταν λίγο στεναχωρημένη, την Παρασκευή που μιλήσαμε για να μου πει ότι έφυγε το δέμα και να το περιμένω το πρωί του Σαββάτου. «Τα σταφύλια τα έπιασε η βροχή και χάλασαν. Με δυσκολία σου βρήκα μερικά καλά. Από κει που θα βγάζαμε τρεις τόνους τα έπιασε η βροχή και χάλασαν. Ούτε 300 κιλά δεν θα ξεκαθαρίσουμε».

Αυτά τα κακά έχει η αγροτική ζωή. Ποτέ δεν είσαι σίγουρος αν οι κόποι σου δεν θα πάνε χαμένοι. Τα καιρικά φαινόμενα καραδοκούν κάθε στιγμή να ανατρέψουν τις προβλέψεις..

Αλλά η Στασούλα μας θα είναι πάντα η ίδια. Γλυκιά, καταδεκτική, έτοιμη να γίνει θυσία και να προσφερθεί στον κάθε άνθρωπο. Ο Θεός (που πιστεύει) ας της δίνει χρόνια να κάνει κι άλλους ανθρώπους ευτυχισμένους με την προσφορά της. Ευχαριστώ, από καρδιάς, για όλα!