Συμβαίνει συχνά κι αν δεν το προσέξουμε μπορεί να συμβεί και σε μας. Ζούμε σα να μην αντιλαμβανόμαστε ότι δεν είμαστε μόνοι στον κόσμο. Κάθε κίνησή μας αφορά τον εαυτό μας και μόνο. Ούτε που μας περνά από το μυαλό, πως δίπλα μας, γύρω μας υπάρχουν άνθρωποι που έχουν τις ίδιες με μας ανάγκες. Κι όμως…

Δείτε σας παρακαλώ προσεκτικά την ιστορία αυτή με τα μπισκότα στην αίθουσα ενός αεροδρομίου.

Το pps είναι παλιό, αλλά διαχρονικό, μπορεί να το έχετε πάρει ήδη στο e-mail σας και να το έχετε διαβάσει βιαστικά. Όχι. Ξαναδείτε το. Βήμα – βήμα. Άλλωστε έχει υπέροχη μουσική να συνοδεύει τις εικόνες με τα σχόλια.

Και προβληματιστείτε λίγο. Ώρα να αλλάξουμε λίγο σαν χαρακτήρες. Να γίνουμε καλύτεροι, να διευρύνουμε τα περιθώρια ανοχής μας, να μη βγάζουμε βιαστικά συμπεράσματα, να ξαναβλέπουμε από απόσταση και δεύτερη και Τρίτη φορά το θέμα.

Εντάξει πατώντας ΕΔΩ στην  ιστορία που θα δείτε, ο άνδρας είχε μοιραστεί τα μπισκότα του μαζί της χωρίς κανένα συναίσθημα θυμού ή πίκρας, αλλά πόσοι από μας είναι αληθινά διατεθειμένοι να κάνουν το ίδιο και για άλλα πράγματα στη ζωή τους;