Όταν η ίδια η φύση προσφέρει ένα μπουκέτο λουλούδια στη γιορτή μου...

Κάθε χρόνο η ίδια ιστορία... Το τηλέφωνο χτυπάει ασταμάτητα. Οι φίλοι παίρνουν για να ευχηθούν ή στέλνουν SMS και e-mail. Τώρα μάλιστα με το Fecebook και το Twitter η... επίθεση αγάπης αναμένεται ακόμα μεγαλύτερη.

Είναι, ωστόσο, όμορφο να σε θυμούνται στη γιορτή σου. Και, επιτέλους, κάτι αλλάζει στην καθημερινότητά μας. Πέρα από τα καθιερωμένα. Δουλειά, τρέξιμο, ξανά δουλειά και ξανά τρέξιμο, ώρα για κάτι πιο χαλαρό.

Μικρός τάιμ άουτ. Από αύριο όλα θα γίνουν, αλλά με το χρόνο τους. Στη γιορτή μου προτιμώ να περνάω πιο ήρεμα και παρέα με φίλους και με αγαπημένους ανθρώπους.

Του Αγίου Νικολάου συμβαίνουν τα καλύτερα. Μισό αιώνα τώρα. Δεν ξέρω ώς πότε, αλλά όσο συμβαίνει θα το απολαμβάνω. Έχω, νομίζω αυτό το δικαίωμα.

Σας ευχαριστώ όλους που με θυμηθήκατε κι εφέτος στη γιορτή μου. Να είστε όλοι καλά!...