Αθήνα, πόλη έρημη γίνεται; Ε, αν είναι Αύγουστος γίνεται! Τα μαγαζιά σιγά – σιγά κλείνουν το ένα μετά το άλλο και η πόλη δείχνει να μην… κατοικείται.

 

Έχουν φροντίσει, βεβαίως, να μας προειδοποιήσουν για τις προθέσεις τους τα μαγαζιά.

Το περίπτερο που μας φέρνει τις εφημερίδες θα κλείσει και θα μας τις αφήσουν σε ένα καφενείο της Χαλκοκονδύλη, όπως κάθε χρόνο άλλωστε τέτοια εποχή, το βιβλιοπωλείο με τα χαρτικά της Μενάνδρου επίσης και τόσα και τόσα άλλα μαγαζιά..

 

Εμένα προσωπικά δεν με απασχολεί καθόλου αυτή η εικόνα της πόλη. Το αντίθετο θα έλεγα. Κάπου μ’ αρέσει κι όλας.

 

Τον Αύγουστο η Αθήνα γίνεται πιο ανθρώπινη στην κίνηση. Δεν υπάρχουν μποτιλιαρίσματα στο κέντρο και υπάρχουν στις γειτονιές θέσεις για παρκάρισμα, ιδανικό για όσους δεν έχουν μέρος να αφήσουν το Ι.Χ. τους.

 

Ο Αύγουστος μοναχικός καθώς είναι, έχει μέσα του μια μελαγχολία γλυκιά, ιδανική για όσους έχουν προλάβει να κάνουν χρήση των διακοπών τους, όπως εγώ, τον Ιούλιο. Γι’ αυτό και το κάνω συνειδητά τα τελευταία χρόνια να φεύγω τον Ιούλιο και να είμαι Αύγουστο στην Αθήνα.

Ας τον καλωσορίσουμε λοιπόν γλυκά, όπως του αρμόζει σαν ένα υπέροχο καλοκαιρινό μήνα. Κι ας φροντίσουμε να τον περάσουμε όσο γίνεται καλύτερα…

 

Ενα τραγούδι για να καλωσορίσουμε τον Αύγουστο