Άρχισαν να μπαίνουν τα κεραμίδια πια. Σε καλό δρόμο βρισκόμαστε...

Αλλάζει ο καιρός, χειμωνιάζει... Χρειάζεται να ρίξεις το πρωί και το βράδυ κάτι πάνω σου. Φυσιολογικό. Οκτώβρης μπαίνει την επόμενη εβδομάδα, τι περιμένουμε δηλαδή;

Ενθαρρυντικό το πρωινό τηλεφώνημα του αδερφού μου Κωστή. Είναι στην Αθήνα για μια μέρα. Έφεραν πράγματα με το αυτοκίνητο του ανιψιού μου Μανώλη και μου μίλησε για το σπίτι στο χωριό. “Δε θα το γνωρίσεις γνωρίσεις” μου λέει. “Οι άνθρωποι κάνουν πολύ καλή δουλειά”. Χαίρομαι που βλέπει ο Κωστής τι γίνεται εκεί. Πρώτη φορά τον ένοιωσα να μοιράζεται μαζί μου κάτι όμορφο. Ειλικρινά το χάρηκα. Να 'ναι καλά! Έναν τέτοιον αδερφό θέλω. Να μοιράζομαι πράγματα μαζί του.

Στο “καπάκι” και ο Μηνάς στο τηλέφωνο. Είναι στο σπίτι. Δουλεύει τη σκεπή και σκέφτηκε μια ιδέα. Με πήρε τηλέφωνο να μου την πει: Μήπως να αφήσει λέει, ένα φωταγωγό στο δωμάτιο δίπλα από την κουζίνα, εκεί που ήταν ο φούρνος;

Δεν είναι καθόλου άσχημη ιδέα. Θα μπορούσε να επενδυθεί με αλουμίνιο που να ανοίγει, αν είναι αναγκαίο τους ζεστούς καλοκαιρινούς μήνες... Το φως στο χωριό ότι αγάπησα πιο πολύ.

Του έδωσα το Ο. Κ. να προχωρήσει. Μ' αρέσει που με ενημερώνει σε κάθε βήμα του για ότι κάνει. Μ' αρέσει που υπολογίζει την γνώμη μου ένας έμπειρος μάστορας.

Η Πέμπτη είναι μια δύσκολη μέρα για μένα. Με πολύ πίεση και τρέξιμο. Αλλά θα περάσει. Ένα καλύτερο πρόγραμμα χρειάζεται και όλα θα γίνουν.

Να δω τώρα τις εφημερίδες μου, να στείλω το κομμάτι μου στο “Ρ”, να βγάλω το δελτίο Ενημέρωσης για τους συνδικαλιστές της ΠΕΤ – ΟΤΕ. Ε, κάπως θα περάσει η ώρα μέχρι τις 2 που θα κατέβω στην εφημερίδα...