Ένα από τα όμορφα βράδια που πέρασα τις φετινές καλοκαιρινές διακοπές στο χωριό μου Θραψανό. Βεγγέρα στο δρόμο, με μεζέ και ρακές...

Ψάχνω στο Καστέλλι να βρω το μαγαζί που πουλά εφημερίδες για να αγοράσω. Βρισκομαι στο μειντάνι, στην πλατεία και κατεβαίνω από τη μηχανή να ρωτήσω. Βγαίνει ένα κύριος, λίγο μεγαλύτερός μου στην ηλικία “εκεί πάω” μου λέει “τι εφημερίδες θες να σου πάρω;”. Δεν με γνωρίζει, ούτε καν πώς με λένε, ούτε από πού είμαι και όμως ενδιαφέρεται να με εξυπηρετήσει. Μ' αρέσει...

Τον ευχαριστώ, αλλά θέλω να μου πει για να πάω κι άλλη φορά. Μου δείχνει το δρόμο και μου δείνει ενάμισι ευρώ για να του πάρω τα ΝΕΑ. Ξαφνιάζομαι θετικά. Παίρνω τα λεφτά και πηγαίνω. Περιμένω λίγο μέχρι να τις φέρουν από το λεωφορείο. Χαμογελαστοί άνθρωποι, εξυπηρετικοί.

Παίρνω τις δικές μου και την εφημερίδα του κυρίου που μου έδωσε τα χρήματα. Του την πάω στο καφενείο που ηταν. Με ευχαριστεί πολύ για την εξυπηρέτηση. Τον ευχαριστώ κι εγώ για την εμπιστοσύνη του.

Υπάρχουν άνθρωποι που δείχνουν εμπιστοσύνη στις μέρες μας χωρίς να σε ξέρουν...