Ονομάζεται Nada Slepcev. Είναι αδελφή μας και ασκεί το επάγγελμα της νοσοκόμας. Εδώ με τον σύζυγό της John. Δεν γνωριζόμαστε από κοντά, αλλά αυτό δεν είναι πρόβλημα. Το ίδιο συμβαίνει με τους περισσότερους φίλους διαδικτυακά…


Αλλά η Nada Slepcev αγαπά πολύ την αδελφότητα. Και έχει αντιληφθεί πολύ καλά τι σημαίνει να είναι αυτή παγκόσμια. Μπορεί να μη γνωρίζει τη γλώσσα επειδή η δική της είναι τα βοσνιακά, αλλά ωστόσο «επικοινωνεί», επειδή η θεοκρατική γλώσσα είναι κοινή στον κόσμο.


Και σ’ αυτό βοηθάει πολύ η οργάνωση με τη διαδικτυακή παρουσία της σε 896 γλώσσες… Και κοιτάτε να δείτε το εντυπωσιακό. Το έργο είναι παντού το ίδιο. Εδώ βλέπουμε το σύζυγο της στο έργο δημόσια μαρτυρίας με σταντ… Δεν είναι ίδιο με αυτό που κάνουμε εδώ.


Αυτό που μου άρεσε πολύ στην επικοινωνία με την αδελφή Nada Slepcev, είναι ότι στις πάρα πολλές φωτογραφίες από τη θεοκρατική δράση της βρήκε χώρο για την αδελφότητα. Οι φίλες της και αδελφές της είναι στην πρώτη γραμμή. Κι αυτό μας άρεσε πολύ.


Όλες παρμένες μέσα στην Αίθουσα Βασιλείας ή στο έργο. Δεν πρόκειται για τη διασκέδαση της, αλλά για κάτι πολύ πιο σημαντικό. Σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς εφαρμόζει στην πράξη την οδηγία της οργάνωσης να είμαστε πιο κοντά ο ένας στον άλλον.


Με τις αδελφές της, Kristina, Μίρκα, Anica, Ζόριτσα. Μένουν στο Σόμπορ, μια πόλη της Σερβίας. Ψάξαμε γι\ αυτό στο διαδίκτυο και βρήκαμε μερικά πράγματα. Το Σόμπορ (Σερβικά: Сомбор) είναι πόλη της Σερβίας και έχει πληθυσμό 47.623 κατοίκους (2011).


Είναι διοικητικό κέντρο της περιοχής Δυτική Μπάτσκα. Το όνομά της η πόλη το πήρε από την οικογένεια Τζόμπορ (Czobor), στην όποια ανήκε η περιοχή της πόλης το 14ο αιώνα. Το Σέρβικο όνομά της πόλης καταγράφεται για πρώτη φορά το 1543.


Η πρώτη αναφορά της πόλης γίνεται το 1340. Η πόλη αποτελούσε τη συνοριακή γραμμή ανάμεσα στην αυτοκρατορία των Αψβούργων και την Οθωμανική αυτοκρατορία μετά το 1687. Το 1918 η πόλη έγινε μέρος του βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας.


Έτσι λοιπόν μέσα από την Nada Slepcev γνωρίσαμε λίγο και τον τόπο που μένει… Αυτό που θέλουμε να μας μείνει είναι ότι παντού ο λαός του Ιεχωβά είναι ίδιος. Κι αυτό είναι το πιο σημαντικό πράγμα. Λίγο να βγεις από τα σύνορα της χώρας θα το δεις στην πράξη.


Τέτοιες εικόνες, ας πούμε, θα τις δείτε σε όλα τα κεντρικά σημεία της πόλης που μένετε. ΚΙ αν είστε δραστήριοι πνευματικά η εκκλησία ενδεχομένως να χρησιμοποιεί και σας στο έργο με τη δημόσια μαρτυρία σε σταντ… Τι εκπληκτικό προνόμιο!