Τα παιδιά είναι ζωντάνια, ψυχή, δύναμη... Μια σπίθα χρειάζεται για να ξεσηκωθούν και στην πρώτη ευκαιρία είναι διαθέσιμα για γλέντι. Και πώς θα μπορούσε να γίνει αλλιώς; Η ψυχούλα τους πεταρίζει για ζωή.
Την Παρασκευή τα είδαμε να είναι όλα εκεί. Στο σχολείο. Όχι για μάθημα, αλλά για γλέντι. Να πώς μπορεί να το αγαπήσει κανείς το σχολείο... Σχόλασαν νωρίς, είχαν πάει και εκκλησία το πρωί, λόγω της σημερινής γιορτής των Τριών Ιεραρχών, ντύθηκαν, μασκαρεύτηκαν και ήρθαν να διασκεδάσουν...
Μέρες χαράς είναι για όλους οι απόκριες. Κι αν τα καταφέρνουν οι μεγάλοι και γίνονται παιδιά, φανταστείτε τα ίδια τα παιδιά πώς διασκέδασαν για τρεις και πλέον ώρες.
Ο Σύλλογος Γονέων, εμείς οι μεγάλοι, είχαμε φροντίσει να μην τους λείπει τίποτα. Ο D.J. στη θέση του, η ατμόσφαιρα ζεστή από το χορό και στην είσοδο τα περίμενε ο πάγκος με τα αναψυκτικά και τα νερά. Κόκα κόλες, πορτοκαλάδες, εμφυαλωμένο νερό, ήταν στη διάθεση τους να σβύσουν τη δίψα τους.
Γονείς πρόθυμοι να τα εξυπηρετήσουν και να τα βοηθήσουν να χαρούν το πάρτι τους ήταν παρόντες.
Με το χαμόγελο, με το καλαμπούρι, καθώς γνωστά μας από το δημοτικό παιδιά είχαν ντυθεί μασκαράδες και το καταχαίρονταν.
Κι αλήθεια υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από το να εισπράττεις το "ευχαριστώ" τους μέσα από το γάργαρο γέλιο τους;
Ήμουν ανάμεσα στους γονείς που πήγαν στο σχολείο, αμέσως μετά τη δουλειά για να βοηθήσω και σας βεβαιώνω ότι τόσο εγώ όσο και όλοι όσοι είμασταν εκεί κοντά τρεις ώρες, περάσαμε υπέροχα μαζί τους. Το χαρήκαμε.
Σε τέτοια ωραία παιδιά αξίζουν πολλά. Ούτε στιγμή δεν μετάνοιωσα ποτέ για το χρόνο που διαθέτω προσφέροντάς τους.