«Μπορεί να λείπω στο χωριό», βιβλίο με διηγήματα, έκδοση του 2014, του Θανάση Ρέππα
Το εξώφυλλο από το τελευταίο, ως τώρα (γιατί ο Θανάσης Ρέππας συνεχίζει και γράφει ασταμάτητα) βιβλίο, συλλογή διηγημάτων με τον τίτλο «Μπορεί να λείπω στο χωριό» έχει φωτογραφία του δικού του χωριού, το Φανάρι Ηλείας. Ένα βιβλίο γεμάτο νοσταλγία για τους τόπους που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε.
Εδώ ο συγγραφέας αναφέρει ξεκάθαρα ότι το χωριό που κοσμεί το εξώφυλλό του, όπως είπαμε, είναι το δικό του. Όλοι αγαπούμε τον τόπο που γεννηθήκαμε. Η ανάγκη και η αναζήτηση για μια καλύτερη ζωή, το έφερε να είμαστε αλλού... Αλλά οι ρίζες είναι, όπως φαίνεται, ζωντανές…
Μπορείτε να δείτε το έργα του Θανάση Ρέππα μέχρι το 2014, όλα αναλυτικά… Και δεν είναι λίγα, είκοσι πέντε τον αριθμό! Να ‘ναι καλά ο άνθρωπος, να συνεχίζει να μας δίνει όμορφα δημιουργήματα. Εδώ, στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ θα τα βάλουμε σιγά – σιγά, όλα.
Ένα δισέλιδο από το διήγημα που φέρει και τον τα τίτλο του βιβλίου του «Μπορεί να λείπω στο χωριό»… Αν προσέξετε λίγο το γράψιμο του, ο Θανάσης Ρέππας γίνεται όλο και πιο συναισθηματικός... Οι εικόνες που περιγράφει είναι καθαρές και η νοσταλγία για κάποια χρόνια, διάχυτη…
Επιλέξαμε να σας παρουσιάσουμε τους τίτλους όλων των διηγημάτων με πρώτο και καλύτερο αυτόν. Σας το είπα και πριν. Εγώ που γεννήθηκα και μεγάλωσα σε χωριό, βρήκα ένα κομμάτι του εαυτού μου στην ηρωίδα του βιβλίου. Οι σκέψεις της, σκέψεις μου…
Παντού διακρίνεις μια ομορφιά… Ο Θανάσης Ρέππας αγαπάει τους ήρωες του. Τους παρακολουθεί, τους προσέχει σε κάθε βήμα τους, αναδεικνύει τις μικρές στιγμές τους σε μεγάλες… Και αυτό είναι που αρέσει πολύ στους αναγνώστες των έργων του.
Τι μπορεί να φανταστεί κανείς από τον τίτλο αυτού του διηγήματος. Οι νέοι σήμερα ούτε καν γνωρίζουν τι είναι η φοντανιέρα. Κι όμως στις 129 σελίδες του βιβλίου μπορείς εύκολα να διακρίνεις ότι ο συγγραφέας στέκεται με πολύ αγάπη και φροντίδα δίπλα στους ήρωες του...
Πόσες φορές δεν έχουμε πει σε φίλους μας αγαπημένους αυτή τη φράση; Πριν ακόμα η επικοινωνία γίνει πιο απλή, πριν τα e-mail, τα Site και το διαδίκτυο μπουν στη ζωή μας, οι άνθρωποι επικοινωνούσαν με γράμματα. Ήταν τότε που το γραμματοκιβώτιο δεν είχε μόνο λογαριασμούς.
Υπάρχει σε πολλούς ανθρώπους ανάμεσα μας. Δεν είναι εύκολο να ξέρεις το λόγο... Εκείνοι που τον έχουν στον κόρφο τους, ξέρουν την αιτία του. Είναι το μυστικό τους, ακριβά φυλαγμένο, μέσα τους. Δύσκολα το μοιράζονται… Κι αυτό είναι που συνεχίζει να τους τρώει…
Πόσα ταξίδια έχετε κάνει στη ζωή σας; Μικρά ή μεγάλα, δεν έχει και τόση σημασία… Αυτό που μετρά, είναι η εναλλαγή συναισθημάτων και το ταξίδι, αυτό καθεαυτό... Οι εμπειρίες είναι πολλές. Κι οι θύμισες το ίδιο… Αναπόφευκτες οι συγκρίσεις…
Η Λούτσα, είναι στην Αττική. Για μας που μένουμε στην Αθήνα, η Λούτσα είναι… δίπλα μας. Αν την αναζητήσετε έτσι, ίσως να μην τη βρείτε στο χάρτη. Ξαναπήρε το αρχαίο όνομα της: Αρτέμιδα. Ο Θανάσης Ρέππας ζει εκεί και αγαπά τον τόπο. Φυσικό είναι να τον βάλει και στα βιβλία του.
Υπάρχουν και σήμερα άνθρωποι που αγαπούν το ψωμί… Ιδιαίτερα εκείνο το ψωμί που απολαμβάναμε παιδιά... Όταν περιμέναμε με λαχτάρα τη μάνα μας να μας δώσει ένα κομμάτι, μόλις το έβγαζε από τον ξυλόφουρνο. Τι ήταν άραγε αυτό που το έκανε τόσο νόστιμο;
Μ’ αυτό κλείνουν τα εννιά διηγήματα αυτού του πολύ όμορφου βιβλίου «Μπορεί να λείπω στο χωριό». Επειδή ίσως το ψάξετε (που σας το συστήνω, γιατί αξίζει τον κόπο…) πρέπει να σας πω, ότι δεν κυκλοφορεί στο εμπόριο, επειδή τυπώθηκε σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων. Αν σας ενδιαφέρει, επικοινωνήστε με τον ίδιο τον συγγραφέα. Θα σας τα στείλει.