Έρχεται κάποια στιγμή η ώρα που το δίλημμα, μπαίνει: Με ποιόν θα πας και ποιον θα αφήσεις; Με τα παιδιά μας στο σχολείο ή με τα προβλήματα μας στη δουλειά και τις ενοχές ότι, ενώ τρέχουμε γι’ αυτά τα έχουμε παραμελήσει;

Δεν συζητάμε ίσως μαζί τους όσο θα έπρεπε, δεν εξαντλούμε όλες τις δυνατότητές μας με επιχειρήματα προκειμένου να πείσουμε για το δίκιο μας. Θεωρούμε πως είναι αρκετή μια νουθεσία κι ένα «μάλωμα» αυστηρό, μια τιμωρία για να μπουν τα πράγματα στη θέση τους. Αμ δε…

Πολύ πιο πολύπλοκα είναι τα πράγματα. Το είδα σήμερα, τρίτη μέρα έξω από την κλειστή πόρτα του σχολείου μας, αφού τα παιδιά μας συνεχίζουν την κατάληψη που ξεκίνησαν τη Δευτέρα για τον Αλέξη…

Να πάμε λοιπόν αύριο στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο στις 12 το μεσημέρι στα Προπύλαια. Να καθίσουμε με τα παιδιά μας κάτω από το πανό τους και να ενώσουμε τη φωνή μας μαζί τους,  όχι μόνο για τον Αλέξη, αλλά και για όλα τα άλλα που κάνουν απαράδεκτο το εκπαιδευτικό σύστημα της δήθεν δημόσιας παιδείας έτσι όπως λειτουργεί σήμερα…

Να πάμε κι ας έχουμε τις διαφωνίες μας και τις ενστάσεις μας ως προς τον τρόπο που γίνεται. Δεν είναι δυνατόν να το υπογράφει και το ΠΑΜΕ. Πολώνουν τον κόσμο και τον διαχωρίζουν τεχνητά για πράγματα που αυτονόητα θα έπρεπε να είναι ενωμένος.

Αλλά αυτό είναι μια άλλη πικραμένη ιστορία που δεν είναι της ώρας να την ανοίξουμε. Αυτό που προέχει είναι να είμαστε δίπλα τους αυτές τις δύσκολες ώρες. Όλα τα άλλα θα τα βρούμε στην πορεία…