Ένα κουνέλι με τα μικρά του φωτογραφημένο στο κλουβί του, πριν ξεσπάσει το κακό, εκείνο το απόγευμα που πήγαμε με τη Στασούλα, τη Μαλάμω και τον Αγησίλαο στο Γρέγο...

Κάτι τα' χει πιάσει τα κουνέλια της Στασούλας στο Γρέγο. Ο Αγησίλαος ήταν χθες αναστατωμένος. Δύο νεκρά βρήκε προχθές το βράδυ, τέσσερα το πρωί και άλλα δύο το απόγευμα που πήγε να τα φροντίσει. Και θα' ταν κοντά στα δυο κιλά το καθένα.

Πολύ ευαίσθητα τα χαρακτηρίζουν στο μεγάλωμα τους. Αλλά έχουν και καλό μεζέ και τα θέλουν.

“Αυτή τη φορά είναι η τελευταία” λέει ο Αγησίλαος στη βραδινή βεγγέρα με τις άλλες κυρίες της γειτονιάς. “Δεν αντέχω άλλο να τα μεγαλώνω και μετά να πηγαίνω να τα θάβω”.

Οι “ειδικοί” στη βεγγέρα έχουν άποψη: Πρόκειται,λέει για μια νέα αρρώστια που τα βγάζει νοκ άουτ μέσα σε μια μέρα τα κουνέλια. Τη μια στιγμή τα “πιάνει”, την άλλη τελειώνουν.

Πίκρα κι αυτή... Να τα μεγαλώνεις με τόσο αγάπη κι όταν έρθει η ώρα να τα βάλεις στο τσουκάλι να “φεύγουν” έτσι... Ακούγεται παράξενα να μεγαλώνεις ένα ζώο για το τσουκάλι σου; Στην επαρχία αυτό είναι πολύ φυσιολογικό.

Έτσι συμβαίνει με τα πρόβατα, τα κατσίκια, τις κότες, τα γουρούνια... Όλα καθαρά κρέατα και οικονομικά για το τραπέζι του σπιτιού. Και πραγματικά. Έχουν μια εντελώς άλλη γεύση από τα αγοραστά του κρεοπωλείου ή του σούπερ μάρκετ.