Τα πρόβατα του Αγησίλαου στου Γρέγου. Κι αν του τα 'κλεψαν αυτός ξαναμπήκε στη διαδικασία να τα ξαναφτιάξει...

Ζω μοναδικές στιγμές στο χωριό μου... Όλα εδώ μου φαίνονται ξεχωριστά. Ακόμα και η απλότητα με την οποία προσεγγίζουν σοβαρά ζητήματα με εκπλήσσει.

Σοφοί άνθρωποι, χαμογελαστοί, μακριά και έξω από τη μιζέρια της καθημερινότητας. Όχι πως δεν υπάρχουν κι εδώ προβλήματα, όχι... Αλλά οι άνθρωποι τα αντιμετωπίζουν με μια ηρεμία εκπληκτική.

Χαίρομαι να τους ακούω... Απλά λόγια, χωρίς περίπλοκες αναλύσεις. Χωρίς την τρομολαγνία των ΜΜΕ. Ίσως γι' αυτό και νοιώθω ήδη καλύτερα.

Εφημερίδες έπαψαν από πέρσι να έρχονται στο χωριό. “Δεν τις αγοράζουν” λέει ο Νίκος, που έχει το μαζί, “γιατί να μπαίνω στον κόπο και την ταλαιπωρία”. Αν και ήταν μαχαιριά στο στομάχι για έναν επαγγελματία σαν εμένα η δήλωση του ανθρώπου που τις έφερνε στο χωριό, αντιλαμβάνομαι τις ευθύνες μας γι' αυτή την κατάντια.

Ειδήσεις δεν βλέπω στην T.V. Μόνο από το internet ενημερώνομαι. Και είναι όλα μια χαρά... Αυτό είναι ίσως που μου κάνει καλό, όπως και σε τούτους εδώ τους ανθρώπους. Και ο καθαρός αέρας βέβαια. Δεν βρίσκω άλλη ερμηνεία...