Μουσικό δεν έγινε ο Μανώλης, έγινε όμως ένας πολύ καλός μάστορας αγγιοπλαστικής φτιάχνοντας εκπληκτικά πιθάρια...

Όλο το C.D. με τα τραγούδια από την κασέτα που γράφτηκε πριν από 28 χρόνια είναι μια ιστορία. Ωστόσο ξεχώρισα ένα ήχο ενός πρωτάρη οργανοπαίκτη. Πρόκειται για τον ήχο από το μαντολίνο του μικρού, γύρω στα 12 τότε, Μανώλη, του μεγάλου γιου της Στασούλας που προσπαθεί να παίξει σόλο το ρυθμό του Ερωτόκριτου. Και τον... πλησιάζει αισθητά είναι η αλήθεια.

Ήταν μια εποχή που ο παππούς του ήθελε να τον μάθει να παίζει ένα μουσικό όργανο. Δυστυχώς αυτό δεν έγινε. Τα μαθήματα λίγο αργότερα διακόπηκαν και ο Μανώλης ασχολήθηκε με την τέχνη του άλλου παππού του και πατέρα μου, την αγγειοπλαστική.

Σήμερα, στα 40άντα του έχει ένα από τα μεγαλύτερα αγγειοπλαστεία στο Θραψανό και ο γιος του Αγησίλαος ακολουθεί τα βήματά του. Μάστορας και ας έχει μόλις φέτος τελειώσει το ΕΠΑΛ Αρκαλοχωρίου.

Ο Μανώλης, άγνωστο γιατί, δεν καλλιέργησε αυτή την καλλιτεχνική πλευρά του και τη σχέση του με τη μουσική. Του αρέσει βέβαια το ραδιόφωνο κι έχει το δικό του σταθμό που εκπέμπει στα μακρά. Μια παρέα από χομπίστες που τους αρέσει πολύ να βάζουν τραγούδια και να κάνουν αφιερώσεις στους ανθρώπους που έχουν ανοιχτούς τους δέκτες τους και τους παρακολουθούν.