Πριν οκτώ χρόνια σας είχα ξαναγράψει ΕΔΩ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ για το φράγμα στο χωριό μου, το Θραψανό... Κι επειδή πάντα μου άρεσε ο τόπος αυτός ξαναέγραψα πέρσι (δείτε το ΕΔΩ), γράφω και τώρα και είναι βέβαιο ότι θα ξαναγράψω, αν το θέλει ο Θεός και ξεπεράσουμε τον κάβο αυτόν, με τον κορονοϊό...


Ποια είναι η εικόνα αυτής της μικρής λίμνης που σχηματίζεται από το φράγμα που έχουν δημιουργήσει; Είναι ακριβώς αυτή που βλέπετε. Μας εντυπωσιάζει το πράσινο, αλλά φαντάζομαι έχει να κάνει με το χορτάρι που είναι μπόλικο αυτή την εποχή, από τις βροχές στα χωράφια που την περιβάλλουν.


Αρκετό νερό βλέπω, ικανό ίσως να καλύψει τις φετινές ανάγκες των γύρω χωραφιών. Θυμάμαι τα μοτέρ που είχαν κάποτε γι' αυτό το σκοπό, αλλά νομίζω ότι καθώς οι κλοπές έχουν πολλαπλασιαστεί, δεν τα αφήνουν πια εκεί έξω. Χρειάζεται να τα μαζεύουν όταν τελειώνουν τη δουλειά τους, για να τα προστατεύσουν και να έχουν.


Πώς άλλαξαν έτσι τα πράγματα! Και πώς το κάνουν και τα κλέβουν, αφού αυτή η λίμνη είναι περιφραγμένη, ίσως και γι' αυτό το σκοπό, αλλά και για να μην υπάρξει  ο κίνδυνος πνιγμού, για κάποιους που ίσως δεν αποδεικνύονται προσεκτικοί. Σωστό από πολλές πλευρές, αυτό που έχουν κάνει.


Το μόνο που με ανησυχεί λίγο, είναι η σχετικά χαμηλή για την εποχή στάθμη του νερού. Περίμενα να έχει περισσότερο, με τις βροχές που έχουν πέσει φέτος. Αλλά αυτό έχουμε, ας προσέξουμε για να ωφεληθούμε, εκείνοι που φυσικά έχουν περιουσίες στο πλάι της, ώστε να ποτίσουν το καλοκαίρι.


Με νοσταλγία ξανακοιτάζουμε αυτές τις φωτογραφίες που αποτυπώνουν, πώς έχουν τα πράγματα τώρα στο χωριό. Μακάρι να μπορούσαμε να πάμε για λίγο. Μας έχουν λείψει οι άνθρωποι του, ο τόπος, το σπίτι μας εκεί... Αλλά ας περιμένουμε. Πού ξέρεις μπορεί να αλλάξουν θετικά τα πράγματα, μέχρι το καλοκαίρι...