Πάντα μου άρεσε να κάνω μια βόλτα στην τεχνητή λίμνη του Θραψανού, της Λειβάδας. Ιδιαίτερα το καλοκαίρι που συνήθως κατέβαινα για διακοπές το έκανα πάντα, κάποια στιγμή... Ξέρω πως αρέσει σε πολλούς...


Ας το κάνουμε και τώρα, καθώς η άνοιξη μπαίνει σιγά - σιγά στη ζωή μας, έχοντας ακόμα κάτι από το χειμώνα που αφήνει πίσω της... Αφορμή κάποιες όμορφες φωτογραφίες που πήραμε. Χθεσινές.


Οι πάπιες θα έρχονται πάντα εκεί που είμαστε αναζητώντας λίγη τροφή. Και θα διαγκωνίζονται για το ποια θα την πρωτοαρπάξει. Κι είναι οι φωνές τους που κάνουν την ησυχία της μέρας, ξεχωριστή, μοναδική!


Ύστερα θα περπατήσουμε στον καλοφτιαγμένο πεζόδρομο γύρω από τη λίμνη... Ευτυχώς, καλά τα βλέπω τα πράγματα... Τα ξύλα μόνο θα ήθελαν μια κάποια συντήρηση... Αν δεν τα φροντίσει κανείς, είναι βέβαιο ότι με τον καιρό θα σαπίσουν.


Τα νερά της λίμνης είναι πάντα γαλήνια. Δεν είναι θάλασσα... Και σ' αυτό ακριβώς, όπως λένε και πολλά τραγούδια, τη ζηλεύουν... Καθετί όμως έχει την ομορφιά του, επειδή, ένας είναι ο Δημιουργός.


Κι εμάς θα μας αρέσει πάντα να ερχόμαστε εδώ και να χαλαρώνουμε... Υπάρχουν μέρες, ώρες, στιγμές, που όλοι το χρειαζόμαστε... Να ξεφύγουμε λίγο από τα πραγματικά προβλήματα της ζωής, που δεν τελειώνουν ποτέ.


Άσε που μπορείς να πας μετά μια βόλτα στα χωράφια, να δεις πώς είναι αυτή την ώρα τα αμπέλια... Σε λίγο, μόλις καλυτερέψει ο καιρός, τα αμπέλια θα χρειαστούν κλάδεμα... Για την ώρα τα "λουλούδια" έχουν φουντώσει γύρω από τις κουρμούλες...