Μια έκθεση ανθοκομίας στο πάρκο Γεωργιάδη, στο κέντρο του Ηρακλείου Κρήτης…
Τα λουλούδια πάντα μου άρεσαν… Απλά είχα κάνει περίπλοκη τη ζωή μου και δεν κατάφερνα να απολαμβάνω αυτή την απόλυτη ομορφιά της φύσης. Τώρα που τα βάζω σε μια σειρά, επιχειρώ να αλλάξω κι αυτόν το τομέα… Το παρατήρησα φέτος, στον εαυτό μου…
Υποθέτω το έχετε κι εσείς αντιληφθεί με τις τόσες αναρτήσεις στο Facebook, αλλά και σ’ αυτό το Site από λουλούδια που φέτος, για κάποιο λόγο, έχω προσέξει περισσότερο… Στην ουσία δηλαδή, δεν έκανα και τίποτα σπουδαίο. Απλά άνοιξα τα φύλλα της καρδιάς μου και της έδωσα τη δυνατότητα να απολαύσει μικρές στιγμές, στη σωστή τους διάσταση.
Αυτές τις φωτογραφίες που βλέπετε, τις τράβηξα πριν δύο, ίσως και περισσότερες εβδομάδες… Και περίμεναν υπομονετικά να έρθει ο χρόνος τους για να δημοσιευθούν εδώ… Αφορούν τη «2η Έκθεση Ανθοκομίας και Βοτάνων» που διοργάνωσε η περιφερειακή Ενότητα Ηρακλείου Κρήτης, στο πάρκο Γεωργιάδη του Ηρακλείου.
Πρόκειται, λένε οι γνωρίζοντες, για μια έκθεση θεσμό στην οποία συμμετέχουν ανθοκόμοι και δενδροκόμοι με λουλούδια – δέντρα – κηπευτικά – φάρμακα – λιπάσματα για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και αποτελεί μια αφορμή για περισσότερο πράσινο σε μια πόλη, σαν το Ηράκλειο, που το χρειάζεται…
Είχα λοιπόν την ευκαιρία να περπατήσω ανάμεσα στους όμορφα στημένους πάγκους και να φωτογραφίσω αυτά τα απίθανα φυτά που προορίζονταν, είτε για ομορφιά, καλλωπισμό, είτε για φυτά που θα έδιναν καρπούς στον κήπο μας. Πόσο μ’ αρέσει ένας τέτοιος κήπος που θα μου δίνει τη δυνατότητα να απολαμβάνω τους καρπούς τους πάνω από τα δέντρα…
Είναι κι αυτό, ένα από τα μικρά όνειρά μου, αν τα καταφέρω, έχοντας τις προϋποθέσεις να ζήσω αξιοπρεπώς στο χωριό μου, να μπορέσω να το υλοποιήσω… Οι ρίζες υπάρχουν. Λογαριάζω πολλά χρόνια πίσω, τότε που ως παιδί είχαμε κήπο κι εμένα μου άρεσε πολύ να συμμετέχω στο φτιάξιμο του και στην κήπευση των λαχανικών…
Αλλά τούτα εδώ δεν είναι ακριβώς κηπευτικά… Είναι λουλούδια που ομορφαίνουν τη ζωή μας, είτε με τα ροδοπέταλα τους, είτε με τα αρώματα τους… Διόλου ευκαταφρόνητα. Το αντίθετο μάλιστα. Σκέψου να ζεις σ’ ένα σπίτι που περισσεύει αυτή η ομορφιά με πολύ – πολύ αγάπη… Ένας μικρός παράδεισος, μπροστά σου..