Εκδρομή στον Τσούτσουρα, να πάρουμε ιώδιο και αρμύρα από το Λιβυκό Πέλαγος…
Είναι μάλλον αδύνατον για μένα να κατέβω Κρήτη, για ένα ολόκληρο μήνα και να μην πάω μια βόλτα στον Τσούτσουρα, έτσι σαν εκδρομή. Μ’ αρέσει πολύ ο τόπος, οι άνθρωποι, η θάλασσα του. Κι έχω αναμνήσεις... Ας ξεκινήσουμε λοιπόν ωραία μ’ ένα ουζάκι κάτω από τα αρμυρίκια με τον 96χρονο κ. Διονύση.
Λένε πως η καλή παρέα κάνει τους ανθρώπους, καλύτερους… Αλήθεια είναι. Έχεις να συζητήσεις τόσα πράγματα, να μάθεις, να πεις, να ανοίξει το μυαλό σου και να φύγει από την καθημερινότητα που βαλτώνει αν δε το τροφοδοτείς με ζητήματα κι αλήθειες που αφορούν την ζωή.
Ύστερα βούτηξα στα γαλανά νερά του Λιβυκού… Ένιωσα υπέροχα, δροσερά… Άφησα τον εαυτό μου να ζήσει την κάθε στιγμή και απόλαυσα την επαφή μου με το υγρό στοιχείο. Όπως πάντα μερικές από αυτές τροφοδότησαν τη σελίδα μου στο Facebook. Εδώ όμως έχουν άλλη αξία, πιο σταθερή.
Παρασκευή πρωί, δεν είναι ακόμα πολύς ο κόσμος. Μπορεί να είναι Ιούλιος, αλλά ας μην ξεχνούμε σε τι δύσκολες καταστάσεις ζούμε. Δεν είναι πολύ εύκολο για τους ανθρώπους να έρθουν στην παραλία. Το απόγευμα, πάντως, που ξαναμπήκα ήταν περισσότεροι λουόμενοι, δίπλα μου…
Έχω αναμνήσεις από τούτο τον τόπο… Μερικά καλοκαίρια τα έχω περάσει εδώ… Και πάντα μου άρεσε ο πέρα Τσούτσουρας. Ίσως γιατί έχει μικρότερη τουριστική ανάπτυξη. Κι ότι είναι πιο λίγο αγγιγμένο από τον άνθρωπο, είναι καλύτερο. Αυτό μάλλον είναι αντιληπτό στον καθένα με την πρώτη ματιά.
Μ’ αρέσει εδώ… Είναι καλή και η παρέα, Ωραίο από κάθε άποψη αυτό το διήμερο… Μια όμορφη ανάσα. Κι ένας ξεκούραστος ύπνος, νωρίς το βράδυ… Με τη θάλασσα να «ακούγεται» από το δωμάτιο μου κι ένα ελαφρύ αεράκι να κατεβαίνει από τον Κόφυνα. Κάθε στιγμή είναι ξεχωριστή. Κι όλα είναι πιο όμορφα. Ίσως γιατί κι εγώ είμαι καλύτερα…
Σημερινή φωτογραφία, τραβηγμένη στις 6 το πρωί, όταν σηκώθηκα ξεκούραστος πια από ένα ήσυχο ύπνο, να συνεχίσω τη μέρα μου. Υπέροχα! Νιώθεις αυτή την ομορφιά της Νότιας Κρήτης μ’ ένα καταγάλανο Λιβυκό Πέλαγος να απλώνεται μπροστά σου…