Ας ρίξουμε μια ματιά στο αγγειοπλαστείο του αδερφού μου, Κωστή, στο Θραψανό…
Όλες αυτές τις μέρες που βρίσκομαι στο χωριό μου γράφω για τόσα πράγματα και ένα μόνο έχω αφήσει πίσω… Τα αγγειοπλαστικά… Αυτά που η παράδοση θέλει να είναι κορυφή στο Θραψανό. Το χωριό των αγγειοπλαστών…
Ας πάμε μια βόλτα, σήμερα στο αγγειοπλαστείο του αδερφού μου Κωστή… Μικρά αντικείμενα κάνει, ως μάστορας. Και χρηστικά επί το πλείστον, όπως εδώ, τις γλάστρες που βλέπετε ντανιασμένες, περιμένοντας τους αγοραστές…
Τώρα πια δεν αγωνιούν, όπως τα παλιά χρόνια, να φορτώσουν και να πάνε να πουλήσουν. Οι έμποροι έρχονται και ψωνίζουν μέσα από τον τόπο παραγωγής… Κι αυτό έχει την ομορφιά του, ως παρατηρητής. Να παρακολουθείς δηλαδή ολόκληρη τη διαδικασία…
Μ’ αρέσει να πηγαίνω συχνά στον τόπο που παράγονται αυτά τα πήλινα αντικείμενα. Στην εποχή μας πιο κομψά το λένε εργαστήριο, αλλά εμείς οι μεγαλύτεροι ακολουθούμε την ορολογία που ξέρουμε… Όταν μιλάμε γι’ αυτό, λέμε ότι πάμε στο καμίνι…
Νιώθεις μια δροσιά πολύ όμορφη τέτοιες ζεστές μέρες του Ιουλίου, να κινείσαι ανάμεσα σ’ αυτούς τους ανθρώπους που ξέρουν να «δουλεύουν» τον πηλό, να του δίνουν σχήμα και να ολοκληρώνουν μια διαδικασία που ακόμα και τώρα, στα μάτια μου, μοιάζει μαγική…
Τα προηγούμενα πήλινα που είδατε με άλλο χρώμα είναι ψημένα, γι’ αυτό και είναι κόκκινα και μερικά τείνουν προς το λευκό… Ετούτα εδώ, είναι στη διαδικασία της παραγωγής. Νωπά είναι ακόμα, άψητα… Έχουν δρόμο μπροστά τους… Μέχρι να φτάσουν στον καταναλωτή.
Όπως κι αυτά εδώ, που φτιάχτηκαν τις προηγούμενες μέρες… Θα πρέπει να φύγει όλη η υγρασία από πάνω τους για να είναι έτοιμα να μπουν στο καμίνι και να ψηθούν σε υψηλές θερμοκρασίες. Θα έχουμε τη δυνατότητα να τα δούμε όλα αυτά στη συνέχεια από πιο κοντά…