Αυτό κι αν ήταν ευχάριστη έκπληξη! Ήρθε, η αδελφή μου η Στασούλα που ζει μονιμα στο Θραψανό, την Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου στις 5 το απόγευμα με το ημερήσιο καράβι από το Ηράκλειο. Μου το είπε μόλις δυο μέρες πριν όταν τηλεφωνηθήκαμε για να μου στείλει μια ντενέκα λάδι και κάτι πράγματα, φρούτα και σταφύλια από το χωριό. Και την Παρασκευή 12/9 έφυγε με το βραδινό καράβι των 9, το «Φαιστός», πίσω για το χωριό. Σαν τον άνεμο ήρθε κι έφυγε, αφού πρώτα έβαλε την προσωπική της σφραγίδα σε κάποια πράγματα.

Ξαφνικά!.. Έτσι χωρίς πρόγραμμα. Όμορφα. Να με φροντίσει. Να με δει στο καινούριο μου σπίτι και να βάλει μια τάξη και μια σειρά σ' αυτό. Ένα χέρι βοήθειας, εκεί που χρειαζόταν. Σαν τον άσπρο σίφουνα τα έκανε όλα γρήγορα και καλά. Ούτε βδομάδα δεν έμεινε.

Με τη Στασούλα πάντα είχαμε μια πολύ καλή σχέση. Δεμένοι, με πολλά κοινά στοιχεία στο χαρακτήρα μας, την καταλάβαινα και με καταλάβαινε πάντα. Και τώρα, αυτό έκανε. Διαισθάνθηκε ότι την χρειαζόμουν, δεν της το ζήτησα και ήρθε. Τα παράτησε όλα στο χωριό, τον τρύγο και ήρθε να με φροντίσει. Έτσι έκανα κάποτε κι εγώ για κείνη. Σε άλλα, πιο δύσκολα χρόνια...

Κι αυτό δεν το ξεχνάει ποτέ. Συζητούσαμε προχθές το βράδυ αργά, όταν γύρισα από την εφημερίδα και μου το θύμισε. Ναι, το θυμάμαι... Οι άνθρωποι πρέπει να είναι κοντά και αγαπημένοι.

Και μεις με τη Στασούλα, όπως και με τη Μαλάμω, είμαστε...