Με την πρώην πρόεδρο του Πολιτιστικού Συλλόγου Θραψανού, Πόπη Πλουμάκη, στη φετινή Γιορτή του Θραψανιώτη αγειοπλάστη... Τη συζήτηση μας απαθανατίζει ο Χάρης Λαμπράκης. Είδα τυχαία τη φωτογραφία ανάμεσα στις εκατοντάδες που ανέβασε ο Χάρης στο Facebook, είναι εκφραστική και είπα να την ανεβάσω κι εγώ στο Site μου...

Η 20η Ιουλίου είναι κατά παράδοση από τις πιο ζεστές μέρες του καλοκαιριού. Ευτυχώς φέτος η ζέστη μετριάζεται μ' ένα ελαφρύ αεράκι που κάνει τις μέρες λίγο πιο δροσερές και πιο όμορφες στην επαρχία...

Υπέροχο να το νιώθεις αυτό στις διακοπές σου... Κι ακόμα πιο όμορφο που το βράδυ χρειάζεται οπωσδήποτε ένα σεντόνι για να μην... κρυώνεις...

Τώρα ξέρω, θα το διαβάζουν κάποιοι φίλοι στην Αθήνα, όπου η ζέστη με το ατέλειωτο μπετόν της πόλης γύρω γίνεται αφόρητη και θα λένε, “μα,είναι δυνατόν;”. Αλλά σας λέω την αλήθεια που βιώνω...

Πραγματικά αυτές οι μέρες είναι οι πιο ζεστές... Κι αυτός είναι ένας από τους λόγους που θέλω να είμαι τέτοιον καιρό στο χωριό μου κάθε χρόνο...

Το παραμικρό αεράκι δίνει την αίσθηση του φυσικού αιρκοντίσιον... Αυτό, βεβαίως, ενέχει τον κίνδυνο του... κρυολογήματος, αλλά αξίζει να εκτεθεί κανείς στο ρεύμα του αέρα. Η δροσιά του είναι μοναδική...

Έτσι, το καλοκαίρι φεύγει γρήγορα... Να, χωρίς καλά – καλά να το καταλάβω, πέρασαν κιόλας οι είκοσι από τις 30 ημέρες που έχω τη διάθεση μου για τις φετινές καλοκαιρινές διακοπές μου. Αλλά περνάνε όμορφα...

Διαβάζω, γράφω, κάνω βόλτες, βλέπω ανθρώπους – φίλους από τα παλιά, κουβεντιάζω μαζί τους... Οι άνθρωποι με ξέρουν, με καλοδέχονται, με χαιρετούν...

Εγώ πάλι, λόγω της πολύχρονης απουσίας μου συμβαίνει να μου είναι γνωστές οι φυσιογνωμίες τους, αλλά όχι και το πλήρες ονοματεπώνυμο τους... Φυσικά αυτό δεν αλλάζει τίποτα από τα συναισθήματα μου. Κι όπου μπορώ, ρωτάω περισσότερα σχετικά με το συνομιλητή μου... Όπως συνέβη πριν λίγες μέρες μ' έναν υπερήλικα παππού, σεβάσμιο, το Θεοδωρομανωλάκη... Με πλησίασε όμορφα στην αυλή του σχολείου και με χαιρέτησε: “Το ξέρεις ότι είμαστε συγγενείς;” μου λέει. Δεν το ήξερα, αλλά μου εξήγησε το πως κι από πού κρατάνε οι ρίζες... Κι ύστερα πρόσθεσε: “Έχω όλα τα φύλλα του έντυπου ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ που κυκλοφόρησε για δυο χρόνια, κάθε μήνα στις αρχές της δεκαετίας του 1980”... Το εντυπωσιακό ήταν ότι θυμόταν, 30 χρόνια μετά, ειδήσεις που είχα δημοσιεύσει και αφορούσαν κατοίκους του χωριού.

Οι μεγάλοι άνθρωποι είναι ένας κινητός θησαυρός... Η μνήμη τους βοηθάει πολύ...

Ήθελα να τον γράψω στο βίντεο... Του το είπα. Δεν δέχτηκε. Νόμιζε πως θα είχα κανένα ιδιαίτερο εξοπλισμό απ' αυτόν που φοβίζει τους ανθρώπους, αλλά εγώ είχα στο νου μου να το κάνω απλά με το τηλέφωνο μου... “Μια άλλη φορά” μου είπε... Ήθελα να “κρατήσω” για πάντα μια τέτοια κουβέντα σοφών ανθρώπων... .

Καλοκαίρι 2013... Όμορφα περνά ο καιρός... Ακόμα και τις πιο δύσκολες, από πλευράς θερμοκρασίας μέρες, όπως είναι αυτές οι μέρες του Ιουλίου... Και μ' αρέσει που ότι ζω, το μοιράζομαι μαζί σας, εδώ...

Συναυλία το βράδυ με τον Θηβαίο στο Αρκαλοχώρι...

Τον έχετε ακούσει τον Χρήστο Θηβαίο να τραγουδά αυτό το όμορφο κρητικό τραγούδι που πρωτακούσαμε από τα χείλη του Μουντάκη; Ακούστε τον. Είναι μαζί με τον Γιάννη Χαρούλη. Και σήμερα μάλιστα (Κυριακή 21 Ιουλίου 2013) το βράδυ μπορείτε να τον απολαύσετε στη συναυλία του στο Αρκαλοχώρι με 12 ευρώ εισιτήριο...