Πάνω στα λιόδεντρα τα τζιτζίκια κάνουν πάρτι τώρα το καλοκαίρι. Μια βόλτα σε ένα λιόφυτο, καταμεσήμερο θα σε κανει να το διπιστώσεις...

Μ' αρέσει να τα ακούω και δεν χάνω την ευκαιρία να το κάνω... Ακούραστοι τραγουδιστάδες κάθε καινούρια μέρα γι' αυτά μια νέα πρόκληση...

Για μένα είναι πανέμορφο να αναλώνομαι με τέτοια μικρά πράγματα. Μέροςτης καθημερινότητας του καλοκαιριού είναι και τα τζιτζίκια...

Δεύτερη εβδομάδα στην Κρήτη κι αν κάτι μ' αρέσει τρελά είναι μια βόλτα στην εξοχή καλοκαιριάτικα, ακούγοντας τον ήχο των τζιτζικιών. Ίσως για την πόλη δε λένε και πολλά πράγματα όλα αυτά -πού να αντέξουν τα ζουζούνια στην ανθρώπινη χωνεύτρα;- αλλά για τους ανθρώπους της επαρχίας το... πανηγύρι αρχίζει μια τέτοια μεσημεριανή ώρα, όπου οι “τραγουδιστές” του καλοκαιριού δίνουν καθημερινά συναυλία...

Ναι, συχνά κάνω βόλτα μέσα σε λιόδεντρα απολαμβάνοντας αυτή τη μελωδία. Άσε που έτσι κι αλλιώς, λόγω της ησυχίας και της ηρεμίας του χωριού, αυτά ακούγονται ακόμα και μέσα στο ίδιο το κατοικημένο χωριό... Δεν είναι δα και τόσο πολύβουος ο τόπος ώστε να καλύπτονται τέτοιοι ήχοι...

Πέρσι τα φωτογράφησα πάνω στα δέντρα. Χρησιμοποιώ για το κομμάτι μου τις ίδιες φωτογραφίες βέβαιος πώς τα πράγματα φέτος δεν μπορεί να είναι και τόσο διαφορετικά...

Κλασικές καλοκαιρινές εικόνες... Οι ταχτικοί αναγνώστες μου θα βρουν κάθε χρόνο ένα κομμάτι μου εδώ αφιερωμένο στα... τζιτζίκια που δίνουν ένα ξεχωριστό τόνο στη ζωή μας αυτή την εποχή. Διότι πραγματικά είναι κάτι μοναδικό και ξεχωριστό.

Κάθε χρόνο είναι εδώ. Επαρκώς προετοιμασμένα για να μας δώσουν κάτι από τον καλύτερο μουσικό εαυτό τους. Είναι εντυπωσιακός ο βραχύβιος χρόνος ζωής τους. Κι ωστόσο είναι εδώ και το παλεύουν... Έτσι τα βλέπω εγώ κι έτσι τα καταγράφω...

Μερικοί εκνευρίζονται με την επιμονή τους. Δεν καταλαβαίνω το γιατί. Είναι σαν να διώχνουν το χρώμα από τη ζωή τους. Ένα χρώμα που την κάνει πιο όμορφη στην καθημερινότητα τους...

Δεν ξέρω αν έχετε προσωπική εμπειρία από κάποια επαρχία με τζιτζίκια στα δέντρα αυτή την εποχή... Αν και όλοι δεν έχουμε την τύχη οι ρίζες μας να μας φέρνουν κοντά σε τέτοιους τόπους, εντούτοις όλο και από κάποιο τόπο θα έχουμε περάσει ακόμα και σαν βόλτα, όπου θα ακούσουμε αυτούς τους καλοκαιρινούς τραγουδιστές.

Ναι, προσωπικά μ' αρέσουν τα τζιτζίκια. Και απολαμβάνω όλη τη γλύκα και το τραγούδι τους. Κι ας ξέρω πως δεν έχουν παρτιτούρες. Αυτή η μοναδική εκτέλεση που ωστόσο μοιάζει τόσο μεταξύ τους από τη μια μέρα στην άλλη είναι που προσδίδει ακόμα περισσότερη ομορφιά. Κι εγώ έχω εκπαιδευτεί, λόγω της δουλειάς μου, να δίνω πολύ προσοχή σε όλα αυτά τα απλά καθημερινά πράγματα...

Διότι κάπου εδώ κρύβεται η ομορφιά της ζωής. Κι εμείς την ψάχνουμε στα σπουδαία και τα μεγάλα... Πόσο λάθος κάνουμε...