Το καράβι που θα μας ξαναφέρει στην Αθήνα. Κάτω ένα λουλούδι από τις γλάστρες της Στασούλας. Νέο κόσμο το λένε... Το φαντάζεστε;

Ο καιρός άλλαξε. Ο αέρας έπεσε, η βροχή σταμάτησε, τα τηλεφωνήματα έδωσαν αποτέλεσμα. Έτσι αργά το απόγευμα κατά τις 8 ήμασταν έτοιμοι για το Ηράκλειο και το λιμάνι.

Προηγουμένως, φάγαμε μεσημέρι στης Ελένης. Στο ίδιο σπίτι από το οποίο, δυο μέρες πριν ξεπροβοδίσουμε τη μάνα της. Ήμασταν όλοι όλοι εκεί. Το τραπέζι ήταν πολύ πλούσιο, είχε όλα του Θεού τα καλά. Και η παρέα καλή.

Μετά το φαΐ, όπως συμβαίνει στα τραπέζια της Κρήτης άρχισε την κουβέντα. Ιστορίες από το στρατό. Ο Λάμπρος πρωταγωνιστεί. Ακούμε... Και συμμετέχουμε.

Ωραία ήταν... Μια μέρα έστω παραπάνο και μάλιστα απρόβλεπτη. Πολύ σπουδαίο για μας. Φάγαμε, ήπιαμε, γελάσαμε... Έτσι είναι στην Κρήτη. Έτσι είναι στο χωριό μου.

Τώρα μαζεύουμε τα πράγματά και ετοιμαζόμαστε. Στο τηλέφωνο η κοπέλα των Μινωικών ήταν σαφής. Στις 10 φεύγουμε. Το ριλάξ τελείωσε. Ώρα να τακτοποιηθούμε για την επιστροφή.