Ξανά, μανά τα ίδια προβλήματα. Από την Κυριακή το μεσημέρι σε όλα τα ανοιχτά πρατήρια βενζίνης οι οδηγοί σχημάτιζαν ουρές με τα αυτοκίνητά τους για λίγη βενζίνη. Το μαρτύριο της σταγόνας ξενάρχιζε.

Μα πού πάνε όλοι αυτοί και χρειάζονται να γεμίσουν τα ρεζερβουάρ τους. Η βενζίνη με τους φόρους είναι πανάκριβη, τα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν λιγόστεψαν και πρόκειται μόνο γι' αυτά που χρησιμοποιούμε στη δουλειά μας.

Και πώς διάβολο γίνεται μόλις άκουσαν στην τηλεόραση για την ιδιότυπη απεργία που σχεδιάζουν οι ιδιοκτήτες φορτηγών, να σηκωθούν και να τρέξουν στα βενζινάδικα. Όλοι;

Τελικά, “μούφα” ήταν όλη η ιστορία. Στη χώρα της... κονόμας ο πανικός είναι ο χειρότερος εχθρός. Είπε κάτι η τηλεόραση και να, κατευθείαν οι ουρές. Την Κυριακή και τη Δευτέρα αυτά.

Γιατί σήμερα ήταν ένας άλλος κόσμος. Μετά την εξαγγελία πλαφόν στις τιμές λαϊκής πώλησης όλα τα βενζινάδικα, “μαγικά”, έχουν βενζίνη. Κι εσύ αισθάνεσαι μαλάκας που για άλλη μια φορά τους πίστεψες και έτρεξες να “στηθείς” στην ουρά μη τυχόν και δεν είναι το ρεζερβουάρ γεμάτο. Ήλίθιοι, ευκολόπιστοι, καταναλωτές...