Η νύχτα φεύγει,
στο κυνήγι μιάς σκιάς
πάλι μονάχη
θα με βρει η καταιγίδα
στο μαξιλάρι
άδειες σκέψεις
όσα μου 'ταξες φιλιά
κι ο χρόνος σβήνει
στο σκοτάδι την ελπίδα.

Εκεί στην άκρη της ακτής
θα περιμένω
τι κι αν πετούν
τα χελιδόνια χαμηλά
στον ίσκιο της αγάπης σου
θα γέρνω
...και θα γερνώ
σε ξένη αγκαλιά.

Zωή μου άδεια,
αναμνήσεις και στιγμές
ότι δικό σου
του ανέμου  χάδι μοιάζει
άγκυρα ρίχνω
την καρδιά μου στα βαθειά
κι  ότι αγαπώ...
στο σ' αγαπώ σου θα βουλιάζει.


όταν κλείνεις τα μάτια, σου κλέβω τα όνειρα
και τη νύχτα τα  κρεμώ άστρα φωτεινά
στη γιρλάντα τ' ουρανού....γιά να κυνηγάς
το φως....

 

Χαρούλα  Βερίγου