Τη συκιά στο οικόπεδο του Αργύρη την ξέρω χρόνια. Κι αυτό γιατί έχει πάντα σύκα αυτή την εποχή. Οι άλλες συκιές στο χωριό ωριμάζουν τους καρπούς τους στα τέλη του Αυγούστου με αρχές του Σεπτέμβρη.

Την επισκεφθήκαμε το μεσημέρι της Κυριακής. Γούσταρα πολύ να φάω δύο σύκα κομμένα από τα χέρια μου, πάνω από το δέντρο. Είναι που αναθάρρησα λίγο καθώς είδα τις μετρήσεις του ζαχάρου μέσα στα φυσιολογικά όρια. Χθες 115 και σήμερα 98. Είχα χρόνια να το δω αυτό και το χάρηκα. Πραγματικά ενθαρρυντικό στοιχείο.

Έτσι πήγα στη συκιά του Αργύρη. Και βρήκα ένα ολόκληρο πιάτο. Χωρίς να ανέβω επάνω. Ότι έφτανα από κάτω. Ήταν κι ο Λάμπρος μαζί μου. Να μαθαίνει να γνωρίζει τα ώριμα σύκα...