Μια εικόνα από τα Θώκνια, ένα προάστιο έξω από τη Μεγαλόπολη που πήγαμε την προηγούμενη φορά με τον Γιώργο...

Παρασκευή απόγευμα κατά τις οκτώ ξεκινάμε. Ώρα για ένα διήμερο ταξιδάκι στο Ελληνικό Γορτυνίας. Τον “πονέσαμε” τον Λαμπρούκο. Δεκαπέντε ολόκληρες μέρες πάνε από τότε που τον αφήσαμε εκεί. Όχι πως τα περνά άσχημα... Κοινωνικό παιδί όπως είναι μπόρεσε και εγκλιματίστηκε γρήγορα. Βρήκε τα παιδιά, τις παρέες του και... μεγαλώνει πιστεύοντας ότι αυτό συμβαίνει αν ξενυχτά μέχρι τις 2 το πρωί κάθε βράδυ...

Την ίδια ώρα η Ειρηνούλα έφευγε, με τη Δώρα, την αδερφή του Χριστόφορου, για τη Χίο προκειμένου να περάσει εκεί μια εβδομάδα καλοκαιρινή στη θάλασσα.

Έτσι είναι τα Σαββατοκύριακα του Αυγούστου. Άλλος εδώ, άλλος εκεί... Αναζητώντας λίγη φυσική δροσιά. Και πάντως μακριά από τα... καταραμένα αιρκοντίσιον που χρησιμοποιούμε στους χώρους δουλειάς.

Έχω κι εγώ μια μικρή καταρροή που με ταλαιπωρεί από το καλοκαιρινό κρυολόγημα. Δεν υπάρχει χειρότερο από αυτό... τέτοια εποχή. Ευτυχώς με το Claridin D κάτι γίνεται και... σταματά, τουλάχιστον η καταρροή.