Στον κήπο του Γρέγο η Μαλάμω μας θαυμάζει τις φασολιές. Όλο καλά σχόλια ήταν για ότι έβλεπε. Ας είναι καλά...

Ωραία περάσαμε δέκα μέρες μαζί με την αδερφή μου Μαλάμω στο χωριό. Είδαμε τα χωράφια μας, το πατρικό σπίτι, ανθρώπους συγγενείς ή άλλους χωριανούς και το χάρηκε κι εκείνη, όσο κι εμείς για την καλή παρέα.

Ξέρω πως θα' θελε να καθίσει κι άλλο μαζί μας, αλλά έπρεπε να επιστρέψει. Ο Νίκος Μαράτσης, ο άνδρας της πήρε ένα δεκαπενθήμερο άδεια και είχαν κανονίσει να πάνε στην Εύβοια, στο εξοχικό τους στην Ερέτρια.

Τις πρώτες μέρες εδώ ήταν ήρεμη, ήσυχη, έκλεισε και το κινητό της και απολάμβανε μαζί μας την κάθε στιγμή. Αλλά τις δύο τελευταίες μέρες άρχισε ο Νίκος να τηλεφωνεί, να μάθει πότε θα πάει η Μαλάμω, ήταν και η απεργία της ΓΣΕΕ εκείνες τις μέρες και φοβήθηκε μη και δε φύγουν τα καράβια. Ας είναι... Αυτό το χαρακτήρα του άγχους έχει ο Νίκος. Ακόμα κι όταν φεύγει για ολιγοήμερες διακοπές.

Τον ξέρουμε πια όλοι. Αλλά η Μαλάμω χαλάρωσε εδώ μαζί μας. Τρία αδέρφια στο ίδιο τραπέζι, στις ίδιες βόλτες, στο ίδιο χωριό που γεννηθήκαμε... Πραγματικά ήταν υπέροχα!

Έφυγε δακρυσμένη, συγκινημένη. Φίλησε τη Στασούλα, την ευχαρίστησε για όσα έζησε εδώ και της είπε “για να δούμε, θα τα καταφέρουμε να ξαναβρεθούμε;”