Το e-mail έφτασε από αξιόπιστο άτομο. Το πήρα το Σάββατο που μας πέρασε και θεώρησα σκόπιμο ότι θα βοηθούσε αν το ανέβαζα στο Site. Ήταν γεμάτο αγωνία. Με κεφαλαία γράμματα η Σοφία που είναι εκπαιδευτικός σημείωνε ότι πρόκειται για παιδί συναδέλφου. Με έπιασε ένα ρίγος. Αν είναι δυνατόν στις μέρες μας να χάνονται έτσι παιδιά...

Ο πατέρας έκανε έκκληση σε όποιον γνωρίζει κάτι να επικοινωνήσει μαζί του:

Απευθύνομαι σε εσάς για βοήθεια στην εύρεση του παιδιού μου που εξαφανίστηκε εχτές το απόγευμα από το σπίτι του στην Αθήνα. Το όνομα του είναι Γιώργος Μεσσήνης και είναι έντεκα χρονών

Δεν ξέρω αν Site σαν αυτό εδώ, σημείωνα, μπορούν να προσφέρουν κάτι, αλλά αν κάποιος γνωρίζει κάτι ή αν η φωτογραφία του μικρού που δημοσιεύουμε του κάνει “κλίκ” ας επικοινωνήσει άμεσα με τον πατέρα του παιδιού. Οποιαδήποτε πληροφορία τούτες τις ώρες είναι χρήσιμη για τη ζωή του μικρού.

Μόνο που συνεπαρμένος από την αγωνία του πατέρα δεν σκέφτηκα να κάνω ένα τηλέφωνο, στο τηλέφωνο του πατέρα για να «τσεκάρω» το γεγονός. Στο e-mail μου συνέχισε να φτάνει το ίδιο μήνυμα αγωνίας. Μέχρι που το απόγευμα της Δευτέρας στην εφημερίδα, ο συνάδελφος Χρήστος Κοντός μας... γήωσε. Το συγκεκριμένο παιδί έχει βρεθεί εδώ και πέντε χρόνια!

• Δείτε ΕΔΩ και ΕΔΩ και θα καταλάβετε πως πάνω στην αγωνία μας τροφοδοτούμε με ψέματα το διαδίκτυο. Φαντάζομαι εκείνο τον άμοιρο πατέρα. Θα έχει αλλάξει το κινητό του με τόσα τηλέφωνα που θα τον έχουν πάρει...