Μας αρέσει  η βόλτα στην Κηφισιά. Και συχνά ένας προοσρισμός είναι το Άλσος. Αυτό δημιουργήθηκε το 1885 όταν ο Σιδηρόδρομος Αττικής αποφάσισε να προχωρήσει στην επέκταση της γραμμής έως την Κηφισιά και, παράλληλα, να συμβάλει στην ανάπλαση της περιοχής ως αντισταθμιστικό όφελος για τους κατοίκους.


Οι λιγοστοί κάτοικοι τότε της Κηφισιάς λέγεται ότι τρόμαζαν με την εμφάνιση και τον θόρυβο που έκανε η μηχανή του ατμοκίνητου τότε σιδηροδρόμου. Η εταιρεία λοιπόν αγόρασε μια έκταση ανάμεσα στον Σιδηροδρομικό Σταθμό και τον Πλάτανο που ανήκε στον εύπορο Κωνσταντινουπολίτη έμπορο, Στέφανο Γεωργαντά και τους την πρόσφερε. 


Έτσι αντικατέστησε τα αμπέλια και τα χοιροστάσια που υπήρχαν εκεί, με το Άλσος. Όπως το ξέρουμε σήμερα δημιουργήθηκε σιγα - σιγά. Φυτεύτηκαν ψηλοί φοίνικες, δημιουργήθηκαν χαλιά από λουλούδια και διαμορφώθηκε ολόκληρος ο χώρος με βάση ευφάνταστα σχέδια γαλλικού ρυθμού. Να, γιατί είναι τόσο ωραίο!


Όλα μαζί έκαναν την περιοχή αγνώριστη. Εικοσι πέντε ολόκληρα στρέμματα καλλιεργήσιμης γης, μετατράπηκαν στο σημερινό κόσμημα της περιοχής, το Άλσος της Κηφισιάς. Πολλοί διακεκριμένοι πολίτες της Αθηναϊκής ζωής κατέφθαναν με το τρένο κάθε απόγευμα, απλώς για να απολαύσουν το παγωτό τους στο ζαχαροπλαστείο του Άλσους. 


Κι ανάμεσά τους ο Βενιζέλος, ο Δροσίνης, ο Δηλιγιάννης, ο Μπενάκης. Για τον ίδιο λόγο, πολλά χρόνια αργότερα συνεχίζουν να το επισκέπτονται Αθηναίοι. Η πρόσβαση με τον ΗΣΑΠ είναι εύκολη. Ακριβώς μπροστά στην είσοδο του άλσους τερματίζει η σιδηροδρομική γραμμή.


Εδώ επίσης, κάθε χρόνο από το 1937, διοργανώνεται την άνοιξη στο Άλσος η Ανθοκομική Έκθεση Κηφισιάς. Ένας θεσμός που γνωρίζει μεγάλη επιτυχία. Πέρσι τον Μάιο είχαμε ξαναέρθει... Για να μην κάθεστε τώρα να ψάχνετε, δείτε το ΕΔΩ το σχετικό δημοσίευμα που κάναμε στο νέο site του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ...