Επτά ημέρες στο Πήλιο, ξανανιώσαμε ως άνθρωποι, αναζωογονηθήκαμε, πήραμε δύναμη…
Θα μπορούσες να το πεις και απολογιστικό αυτό το σημείωμα. Από τη σιγουριά της βάσης μας, πια, κοιτάμε λίγο προς τα πίσω, σε όσα ζήσαμε αυτές τις επτά ημέρες στο Πήλιο… Και ξαναθυμόμαστε όμορφες στιγμές. Όπως αυτή εδώ στη Ζαγορά, λίγο πιο πάνω από την κεντρική πλατεία του χωριού.
Εδώ είναι στην παραλία της πόλης του Βόλου, τότε που δεν καταφέραμε, λόγω πληρότητας του τρενάκιου να πάμε από τα Άνω Λεχόνια στις Μηλιές, έτσι κατεβήκαμε στο Βόλο. Κι εκεί περάσαμε τη μέρα μας. Άνθρωποι που κατεβαίνουν στην παραλία να κάνουν τη βόλτα τους, ανέμελα. Κι εμείς την απολαύσαμε λίγο πριν τα ουζάκια μας στο «αλάτι».
Και εδώ στο χωριό Κισσός, όπου περπατήσαμε το καταπράσινο χωριό και απολαύσαμε εικόνες σαν αυτή. Τρεχούμενα νερά και πλάτανοι. Και πάνω τους κισσοί αναρριχώμενοι. Γεμάτος ο τόπος, γι’ αυτό και πήρε το όνομα του το χωριό. Δεν κυκλοφορεί αυτοκίνητο. Το παρκινγκ βρίσκεται στην είσοδο του.
Τα πάντα είναι πιο τουριστικά στη Μακρυνίτσα. Κι εδώ οι πλάτανοι και τα τρεχούμενα νερά κυριαρχούν. Και τα φαγάδικα και τα καφέ, επίσης. Ούτε εδώ μπαίνει το αυτοκίνητο μέσα στο χωριό Ο δρόμος που περπατάς ως την πλατεία, είναι γεμάτος με μαγαζιά που πουλάνε τοπικά προϊόντα, μέλι, βότανα και αναμνηστικά.
Στο παραλιακό Χορευτό απολαύσαμε το γαλάζιο του Αιγαίου. Κι εδώ έκανα το πρώτο μπάνιο μου για φέτος στα παγωμένα από τις πηγές νερά που πέφτουν μέσα. Οι άνθρωποι ετοιμάζονται για τη φετινή σεζόν. Σε λίγο θα ξεκινήσουν. Γι’ αυτό και δεν έχουν ανοίξει ακόμα τα μαγαζιά τους, όλα.
Μια μικρή αναδρομή επιχειρήσαμε σήμερα, αλλά θα επιστρέψουμε σε κάθε χωριό ξεχωριστά, όσο μας επιτρέπει η μνήμη μας και όσο μας βοηθούν οι φωτογραφίες που τραβήξαμε, όσο είμαστε εκεί. Κάθε τόπος έχει αναμφίβολα τη δική του ξεχωριστή ομορφιά.