Και μένα μου έκανε εντύπωση η πρωτεύουσα της Τζιά, την πρώτη φορά που μας πήγαν οι φίλοι μας βόλτα εκεί. Χτισμένη πάνω στο βουνό, κλασικά Αιγιοπελαγίτικη με το ένα σπίτι πάνω στο άλλο. Δείτε ΕΔΩ ένα δημοσίευμα που κάναμε τότε. Και μετά απολαύστε τις φωτογραφίες του Κώστα, του γιου της Σούλας.


Σκάλες παντού, με ασπρισμένα, φροντισμένα τα σκαλοπάτια. Πιο πολύ με μονοπάτια μοιάζουν. Και στενά. Ίσα για να περνούν τα μουλάρια που μετέφεραν ότι χρειάζονταν οι άνθρωποι. Ούτε λόγος για αυτοκίνητα εδώ πέρα. Το παρκινγκ είναι έξω από την είσοδο του χωριού.


Μαγαζιά όμως με τουριστικά, θα βρεις παντού, καθώς κινείσαι στους δρόμους της Ιουλίδας. Και έχει μια λογική μέσα του, αυτό το πράγμα. Οι επισκέπτες θέλουν κάτι να πάρουν ως αναμνηστικό. Αυτή την ανάγκη καλύπτουν τέτοια μαγαζιά και την καλύπτουν αξιόπιστα.


Εντύπωση μας έκαναν όταν συναντούσαμε συχνά τέτοια πατώματα πάνω από τον δρόμο... Διότι περί αυτού πρόκειται. Οι άνθρωποι προσπαθούν να αξιοποιήσουν κάθε σπιθαμή κι έτσι πάνω από το δρόμο υπάρχει ένα δωμάτιο ή αυλή ως συνέχεια του σπιτιού, δίπλα...


Το καλωσόρισμα στην είσοδο ενός μαγαζιού, από το οποίο μπορείς να πάρεις πανοραμικά πλάνα του χωριού. Ο Γιώργος μας πήγε και ο Κώστα το εκμεταλλεύτηκε επαρκώς με τη φωτογραφική μηχανή του. Προσεχώς θα σας δείξουμε πλάνα που τράβηξε με το κινητό του από εκεί.


Όλη η Ιουλίδα. αν έχεις τη δύναμη και το κουράγιο να την περπατήσεις και μάλιστα να συνεχίσεις στα χαραγμένα μονοπάτια της, έχει να δώσεις όμορφες πρωτότυπες εικόνες. Τέτοιες που δεν συναντάς εύκολα στην καθημερινότητα σου. Ευχαριστούμε τον Κώστα για το υλικό...