Βγαίνουμε καμιά φορά τα απογεύματα, από το σπίτι, τηρώντας όλα τα μέτρα ασφαλείας με τον κωδικό 6 στο 13033 για περπάτημα. Το έχουμε ανάγκη για την υγεία μας. Ένα μέρος που διαλέξαμε να πάμε τελευταία είναι ο λόφος Ίππιου Κολωνού. Ένα αγαπημένο μέρος.


Τα δρομάκια του ήταν, όπως βλέπετε και στις φωτογραφίες, πεντακάθαρα... Λίγοι άνθρωποι κυκλοφορούσαν, όλοι με μάσκες όπως επιβάλλεται. Μόνο οι νέοι είχαν καταλάβει μερικά παγκάκια και ζωντανοί καθώς είναι, γέλαγαν με τα αστεία στην παρέα τους.


Πήγα στο κλειστό υπαίθριο θεατράκι που βρίσκεται εκεί... Μοιάζει σαν εγκαταλειμμένο. Και εδώ που τα λέμε, δυο χρόνια τώρα έχουν να γίνουν εκδηλώσεις. Θυμάμαι κάποτε, Απρίλη και Μάη, εδώ ήταν πανηγύρι από τα σχολεία που είχαν επιδείξεις.


Περπατήσαμε αρκετά, μπορεί και δυο κύκλους, το μικρό πάρκο. Πάντα θα μου αρέσει το μέρος αυτό. Μια θλίψη όμως θα την έχω από το κλειστό μαγαζί του Καπράλου. Κοντεύει να κλείσει η πόρτα του από τα φυτά που έχουν θεριέψει και οι καρέκλες σαπίζουν μέσα.


Πολλές φορές στο παρελθόν, εδώ ήταν το καταφύγιο μου. Ένας καφές και το κομπιούτερ μου. Αλλά τώρα τίποτα δεν θυμίζει αυτή την ενεργητικότητα, όπου μπορούσες να συναντήσεις φίλους, να πιείς ένα ουζάκι, να κάνεις την παρέα σου. Όλα αυτά αποτελούν παρελθόν. Και πολύ πριν τον κορονοϊό.


Ο λόφος δεν είναι μακριά από το σπίτι μου. Έτσι αποτελεί μια επιλογή για ένα ήπιο περπάτημα που κάνει καλό στην υγεία. Κι εμείς το κάνουμε αυτό σε κάθε ευκαιρία. Φροντίζουμε μάλιστα να δημιουργούμε ευκαιρίες ακόμα και όταν δεν υπάρχουν. Επειδή το χρειαζόμαστε.