Καλοκαιρινή περσινή φωτογραφία του χωριού Θραψανού τραβηγμένη από του Γρέγο. Από τις καλοκαιρινές διακοπές, μέχρι να τα καταφέρουμε να πάμε για μόνιμα...

Το ότι στο χωριό μου, το Θραψανό και την ευρύτερη επαρχία έχει αρχαία το υποψιαζόμαστε από μικροί. Όλα τα χωριά είναι διάσπαρτα από κεραμικά που παραπέμπουν πίσω στο χρόνο. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο που η νέα γενιά που συνεχίζει να ασχολείται με την αγγειοπλαστική στο βάθος χιλιάδων χρόνων.

Θυμάμαι ακόμα τον πατέρα μου - σα να' τανε τώρα...- ένα καλοκαίρι, εγώ ήμουν πιτσιρικάς τότε, που είχε έρθει η κάμερα της κρατικής τηλεόρασης και κινηματογράφησε τη δουλειά του. Ήταν ένας από τους καλύτερους μαστόρους, καλλιτέχνες του πυλού. Ακόμα τη δείχνει η ΕΡΤ εκείνη την εκπομπή σε τακτά χρονικά διαστήματα κι ας ειναι ασπρόμαυρη...

Και τότε είχαν κάνει ένα απίθανο μοντάζ. Δείχνανε από τη μια μεριά τα πιθάρια  του πατέρα μου και από την άλλη τα μινωίτικα πιθάρια. Φοβερή ομοιότητα.

Χθές λοιπόν την «έφαγα» τη φλασιά καθώς είδα το ολοσέλιδο αφιέρωμα στην «Ελευθεροτυπία» για την επαρχία Πεδιάδας. Την επαρχία που βρίσκεται το χωριό μου. Έτσι γράφαμε κάποτε στα γράμματα πριν εφευρεθούν οι ταχυδρομικοί κώδικες.

Αλλά το δημοσίευμα, που μπορείτε να το διαβάσετε ΕΔΩ, βάζει και μια άλλη διάσταση σε σχέση με την ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής. Και με βρίσκει και μένα σύμφωνο, αν μου πέφτει λόγος, αφού ονειρεύομαι να πάω εκεί -αν τα καταφέρω- και να καταλήξω, πολύ καλύτερη πάντως από το διεθνές αεροδρόμιο του Καστελλίου που σχεδιάζουν.

Ένα πρότυπο αρχαιολογικό πάρκο με ενοποίηση όλων των αρχαιολογικών χώρων της Πεδιάδας και ταυτόχρονα την πραγματοποίηση αναπαράσταση από τις μινωικές φρυκτωρίες - σωρούς μετάδωσης μηνυμάτων με φωτεινά σήματα κατά της διάρκεια της νύχτας.