Π{ριν δυο βδομάδες, στις 12 Φεβρουαρίου, τις ανέβασε αυτές τις φωτογραφίες ο φίλος μου ο Πέτρος τος στον τοίχο του στο Facebook... Λίγο πριν καταφτάσει ο χιονιάς που δεν ξέρω τι κακό τους έκανε. Ίσως αν η δουλειά του τον ξαναφέρει από εκείνο το μέρος είναι σε θέση να μας ενημερώσει...


Αλλά τι σημασία θα έχει; Η φύση εκεί έξω, είναι όμορφη... Μην κοιτάτε που λόγω συγκυρίας δεν μπορούμε να την απολαύσουμε. Τα πάντα ειναι πανέμπρφα. Αρκεί να ανοιξουμε επαρκώς τα μάτια μας και να τα δούμε για να τα απολαύσουμε... 


Κι αυτό το άγριο θα μας συγκινεί πάντα, περισσότερο. Είναι αυθεντικό, αληθινό, ανεπιτήδευτο. Χωρίς καμιά ανθρώπινη παρέμβαση. Και πανέμορφο! Αξίζει να κάτσεις και να το σκεφτείς λίγο. Ποιος βοήθησε να γίνει αυτό; Και ποιος φροντίζει στον κύκλο ζωής των φυτών, να είναι πάντα εκεί;


Δείτε τι υπέροχη που κάνουν την εξοχή... Ο καλύτερος κηπουρός ίσως να μην είχε καταφέρει αυτό το αποτέλεσμα σε τέτοια μεγάλη έκταση. Δεν το κρύβω πως με ξεσήκωσε όταν το είδα. Ήθελα να είμαι εκεί. Να περπατώ, να νιώθω, να αισθάνομαι. Έκλεισα τα μάτια και το... έκανα.


Και όπως κάνω πάντα, ήθελα να τις μοιραστώ μαζί σας αυτές τις φωτογραφίες... Ευχαριστώντας για άλλη μια φορά δημόσια τον Πέτρο που μοιράζεται μαζί μας τέτοιες υπέροχες φωτογραφίες. Ίσως αυτό το μοίρασμα είναι που τον κάνει να μη νιώθει την μοναξιά, παρόλο που εργάζεται τόσες ώρες μόνος.