Εντάξει, ότι μας αρέσουν τα χιόνια το έχετε αντιληφθεί πια. Και η αλήθεια είναι ότι δεν κρύβουμε τα συναισθήματα μας. Σήμερα λοιπόν θα σας δώσουμε το μετά ή το λίγο μετά, του χιονιού, τον πάγο… Οι εικόνες είναι από την Άνδρο, εκεί που κάναμε την τελευταία ανάρτηση μας (δείτε ΕΔΩ) από τη βουνοκορφή του Κουβάρα…


Τα μέρη στη διαδρομή που κάνουμε ώς τη Βουρκωτή, είναι πανέμορφα (σας τα έχουμε δείξει ΕΔΩ). Και όπως δείχνει κι αυτή η φωτογραφία, ακόμα και με τα χιόνια, είναι υπέροχα. Ανάμεσα στα δέντρα, το πράσινο και το χιόνι, τα νερά τρέχουν στο ποτάμι. Μοναδικό να το βλέπεις και να το ζεις κάτι τέτοιο.


Αλλά θα συνεχίσει να μας κάνει εντύπωση ο πάγος που δημιουργείται από τις χαμηλές θερμοκρασίες, καθώς το χιόνι λιώνει… Απίστευτο! Και πάνω στα βράχια του ορεινού όγκου. Τόσο φυσικό και όμορφο!… Πού να τις δούμε τώρα εμείς τέτοιες εικόνες στην πόλη που ζούμε και σε εποχή καραντίνας; Ευχαριστούμε εκείνους που μας σκέφτηκαν.


Η διαδρομή ώς τη Βουρκωτή είναι πολύ ωραία, ακόμα και τώρα το χειμώνα. Πραγματικά ασυνήθιστη… Οι φίλοι μας, μας ξεσηκώνουν να πάμε σ’ αυτή τη διαδρομή (χωρίς να τους προσάπτουμε καμιά σκοπιμότητα…) όταν με το καλό μπορέσουμε να ξαναπάμε στην Άνδρο κι αν είναι εκεί να μας ξεναγήσουν, τόσο το καλύτερο. Άλλο που δεν θέλουμε.


Μέχρι τότε όμως, που δεν ξέρουμε και πότε θα είναι, λόγω της αδυναμίας να κάνουμε συγκεκριμένα ρεαλιστικά σχέδια, με τον κορονοϊό Covid-19 στο… κεφάλι μας. Και χωρίς να υπάρχουν σημάδια ανάκαμψης, τα όποια σχέδια και όνειρα στην καρδιά μας, δεν μας απαγορεύει κανείς να τα κάνουμε. Και ευχαριστούμε που σ’ αυτόν τον αγώνα δρόμου, σας έχουμε κοντά μας.


Αυτό που συμβαίνει εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, είναι κάτι πολύ .όμορφο. Δίνει ορμή και ώθηση στα μικρά δημοσιογραφικά μας ταξίδια, κι αυτό γιατί μπορεί να έχουμε αλλάξει προτεραιότητες στη ζωή μας, στόχους και σκοπούς, αλλά μερικά πράγματα παραμένουν ζωντανά ώς το τέλος. Διότι πώς μπορώ, ως συνταξιούχος, να βάλω ην πένα μου στο θηκάρι, όπως θα έκανα αν ήταν σπαθί; Κομμάτι δύσκολο.