Χειμώνας λοιπόν κι εδώ... Κι έγινε, έτσι ακριβώς, όπως το είχαν προβλέψει οι μετεωρολόγοι στα έκτακτα δελτία... Όχι πως μας χαλάει όλο αυτό. Αφού μας... ξεσήκωσε το Βανκούβερ με τα χιόνια του στη χθεσινή μας ανάρτηση, εδώ, στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ...


Με πιο ήπιες καταστάσεις και με κάποιες φωτογραφίες από τη Βουρκωτή της Άνδρου που μας είχαν ξεμείνει από την προηγούμενη ανάρτηση μας (δείτε ΕΔΩ) σας πάμε σήμερα... Όμορφα τοπία, χειμωνιάτικα. Από τον Δεκέμβρη που σε τρεις μέρες μας αποχαιρετά.


Εκεί όπου η πυκνή ομίχλη δεν αφήνει να προχωρήσει η ματιά... Ένα όμορφο, διαφορετικό στιγμιότυπο από αυτά που δεν συναντάς συχνά ή και καθόλου στην πόλη. Αν δείτε προσεκτικά, πέρα από το λευκό της ομίχλης υπάρχει η ζωή, η κίνηση, οι άνθρωποι...


Μας αρέσει όλο αυτό το σκηνικό. Μικρά χωμάτινα μονοπάτια που δυστυχώς τείνουν να κλείσουν, αφού σπανίζουν πια οι άνθρωποι που κάποτε τα περπατούσαν, επειδή δεν είχαν άλλη επιλογή για να πάνε στις δουλειές τους. Στην Άνδρο θα τα δεις όλα αυτά, σε μεγάλη αφθονία.


Αυτή η άγρια ομορφιά είναι που μας αρέσει στο νησί. Είναι η ίδια η φύση, αυθεντική και χωρίς φτιασιδώματα. Και οι άνθρωποι της είναι επίσης καθαροί. Είναι αυτό ακριβώς που σου δείχνουν. Όχι άλλα μπροστά κι άλλα πίσω. Τόσο απλά, τόσο όμορφα.


Τις κρατάμε φυλακτό αυτές τις μοναδικές εικόνες. Άλλωστε δεν τις βλέπεις και κάθε μέρα... Έτσι δεν είναι; Το αντίθετο μάλιστα. Χρειάζεται να υπάρχει η αφορμή και η αιτία. Αχ βρε Λεωνίδα! Μας ταξίδεψες πάλι στο όμορφο νησί σου, την Άνδρο...