Όλα λοιπόν είναι δρόμος; Μπορεί και να είναι έτσι αυτές τις μέρες, τις δύσκολες λόγω κορονοϊού, καθώς είμαστε κλεισμένοι σπίτια μας, στην καραντίνα μας, προσέχοντας για τον εαυτό μας και τους γύρω μας. Τι φανταζόμαστε λοιπόν; Μα, τι άλλο, δρόμους...


Και τι μπορείς να συναντήσεις εκεί; Τα πάντα! Αν, ας πούμε, ζεις σε μια πόλη μεγάλη και παλιά, όπως είναι η Αθήνα, μπορείς να συναντήσεις στο δρόμο σου και τέτοιες εικόνες. Καταδαφισμένα ερείπια, ενός εγκαταλειμμένου σπιτιού. Γκρεμισμένα όχι από χέρι ανθρώπου, όχι. Το βλέπετε, άλλωστε...


Ή μπορείς να συναντήσεις γατιά... Τι θέλουν, λίγο ήλιο ψάχνουν να βγουν για να ζεσταθούν. Να την αράξουν εκεί και να σε κοιτάζουν αμέριμνα. Και να κερδίζουν τη συμπάθεια σου... Αδέσποτα, είναι γεμάτη η Αθήνα. Όσοι έρχονται από άλλες χώρες, περνούν ώρες παρατηρώντας τα.


Εικόνες καθημερινές, μιας πόλης που ζει το δικό της δράμα, στην εποχή της πανδημίας... Όπου οι άνθρωποι της πρέπει να είναι συνεχώς σε επιφυλακή και ακούνε συχνά από εκείνους που έχουν την ευθύνη να τους διοικούν ότι "οι επόμενες μέρες, μήνες, εβδομάδες ίσως και χρόνια, θα είναι κρίσιμα".


Πόση υπομονή χρειάζεται να κάνει κάποιος; Έχουμε εκπαιδευτεί πολύ πάνω σ' αυτό, τον τελευταίο χρόνο, οπότε ένας δρόμος προφανώς θα μας έκανε καλό από όποια πλευρά κι αν το δει κανείς... Αλλαγή παραστάσεων χρειαζόμαστε και νέες εικόνες που θα ενισχύσουν την άμυνα μας.